Postanowienie SN z dnia 19 grudnia 2024 r., sygn. II KK 492/24
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Świecki
w sprawie W.S.
skazanego z art. 300 § 2 k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
w dniu 19 grudnia 2024 r.,
kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie
z dnia 13 marca 2024 r., sygn. akt IX Ka 112/24,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie
z dnia 29 listopada 2022 r., sygn. akt X K 854/19,
postanowił:
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną;
2. zasądzić od skazanego na rzecz oskarżyciela posiłkowego T.B. kwotę 900 zł;
3. obciążyć skazanego kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego.
[WB]
UZASADNIENIE
Kasację od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 13 marca 2024 r., sygn. akt IX Ka 112/24, utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z dnia 29 listopada 2022 r., sygn. akt X K 854/19, wniósł obrońca W.S.. Zarzucił mu:
I. rażące naruszenie przepisów prawa, a w szczególności rażącą obrazę przepisów prawa materialnego, która miała istotny wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, a mianowicie art. 300 § 2 k.k. poprzez jego błędną wykładnię polegającą na:
a) nieprawidłowym przyjęciu, że skazany zrealizował znamię udaremnienia wykonania orzeczenia sądowego poprzez zbycie udziałów w nieruchomościach, mimo braku jakiejkolwiek aktywności wierzyciela w zakresie egzekucji z tychże nieruchomości, a tym samym nieprawidłowym przyjęciu, że czyn z art. 300 § 2 k.k. popełnić można w sposób niezamierzony, podczas gdy czynu z art. 300 § 2 k.k. dopuścić można się jedynie umyślnie;
b) nieprawidłowym przyjęciu, że sam fakt zbycia przez skazanego udziałów w nieruchomościach podczas prowadzenia postępowania egzekucyjnego przez T.B. świadczy o wypełnieniu przez skazanego znamion czynu z art. 300 § 2 k.p.k. oraz pozwala uznać, że te składniki majątku skazanego były zagrożone zajęciem ze strony wierzyciela, w sytuacji, gdy działania podejmowane w toku postępowania egzekucyjnego przez T.B. od wszczęcia egzekucji do dnia zbycia przez skazanego udziałów w nieruchomościach, tj. dnia 19.10.2010 r. jednoznacznie wskazywały, że wierzyciel skazanego nie zamierza prowadzić egzekucji z udziałów w nieruchomościach dłużnika, a co odzwierciedlało się na pierwszym etapie w prowadzeniu egzekucji za pośrednictwem Komornika M.P. na podstawie wniosku egzekucyjnego nieobejmującego egzekucji z nieruchomości, niezłożeniu wniosku o wpisanie roszczeń do ksiąg wieczystych nieruchomości po powzięciu informacji o ich istnieniu w kwietniu 2010 r., następnie zaś przeniesieniu egzekucji do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Częstochowie E.O., który nie był miejscowo właściwy do prowadzenia egzekucji z udziałów w nieruchomościach dłużnika, co samo w sobie dawało skazanemu podstawy do uzasadnionego uznania, że dokonując czynności prawnych objętych przedmiotem postępowania, nie działa z pokrzywdzeniem wierzyciela, który na dzień zbycia przez skazanego udziałów w nieruchomościach i przez szereg miesięcy poprzedzających nie podejmował jakichkolwiek realnych aktywności mających na celu prowadzenie egzekucji z udziałów w nieruchomościach pomimo posiadania o nich wiedzy co najmniej od kwietnia 2010 r.;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
