Postanowienie SN z dnia 18 grudnia 2024 r., sygn. V KK 525/24
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jarosław Matras
w sprawie R. T. i J. T.
oskarżonych o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
w dniu 18 grudnia 2024 r.,
kasacji wniesionej przez prokuratora
od wyroku Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim
z dnia 7 czerwca 2024 r., sygn. akt IV Ka 253/24,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku
z dnia 7 lutego 2024 r., sygn. akt II K638/23,
p o s t a n o w i ł
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną;
2. wydatkami postępowania kasacyjnego obciążyć Skarb Państwa.
[J.J.]
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 7 lutego 2024 r., sygn. akt II K 638/23, Sąd Rejonowy w Radomsku uniewinnił R. T. i J. T. od popełnienia zarzucanego im występku wyczerpującego dyspozycję art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.
Wyrok ten w całości na niekorzyść oskarżonych zaskarżył prokurator, wskazując na:
„ 1. obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, a to art. 7 k.p.k. poprzez przekroczenie granic sędziowskiej swobodnej oceny dowodów i odmówienie wiarygodności zeznaniom świadków K. K. , K. S. , A. K. , J. W. , J. Z. z uwagi na arbitralne wskazanie, iż zeznania te są sprzeczne z zasadami prawidłowego rozumowania oraz wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, bez przedstawienia procesu myślowego, który prowadziłby do takiego wniosku, pomimo, iż zeznania te są spójne i konsekwentne, a świadkowie K. S. , A. K. , J. W. , mając „od dziecka” kontakt z pokrzywdzonym dostarczyli istotnych informacji o sposobie funkcjonowania i postrzeganiu K. K. jako osoby niezdolnej do należytej oceny rzeczywistości, co korelowało z depozycjami samego K. K. , jak i pełniącej funkcję kuratora dla osoby niepełnosprawnej J. Z. oraz zeznaniami świadków R. R. i K. S. oraz zgromadzoną dokumentacją medyczną i opinią biegłego psychologa, przy jednoczesnym przyznaniu pełnej wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonych, którzy wbrew zasadom doświadczenia życiowego wyjaśnili, że zamieszkując od dziecka w tej samej dzielnicy, co pokrzywdzony, nie zaobserwowali by przejawiał on, będąc osobą cierpiącą na upośledzenie umysłowe w stopniu umiarkowanym, bez wykształcenia, nie nabywszy umiejętności czytania i pisania, zachowania odbiegającego od szeroko pojętej normy i wg treści złożonych wyjaśnień rozumiał on wartość pieniądza i znaczenie dokonywanych przez siebie czynności, co stało także w sprzeczności z opinią biegłego psychologa, zeznaniami świadków, którym bezpodstawnie odmówiono wiarygodności: sąsiadki - J. W. , członków rodziny pokrzywdzonego nie mających żadnego interesu faktycznego w zeznawaniu na jego korzyść, gdyż zrzekli się majątku jeszcze w toku postępowania spadkowego i nie utrzymują bieżącego kontaktu z pokrzywdzonym, a to K. S. i A. K. , potwierdzonych zeznaniami R. R. , który zna od wielu lat pokrzywdzonego oraz świadków K. S. i J. Z. , którym pokrzywdzony oświadczał jeszcze przed zainicjowaniem postępowania karnego, że został pozbawiony majątku przez sąsiadów, a nadto poprzez niedokonanie oceny dowodu w postaci zeznań świadków H. T. , J. H. , M. T. przy jednoczesnym uwzględnieniu treści ich depozycji w ustaleniu stanu faktycznego, pomimo, iż opinia biegłego psychologa, zgromadzona dokumentacja medyczna i pozostały przytoczony powyżej osobowy materiał dowodowy wskazuje na brak wiarygodności świadków co najmniej w zakresie stanu psychicznego i możliwości intelektualnych K. K. w czasie popełnienia zarzuconego oskarżonym czynu, co w konsekwencji doprowadziło do błędnych ustaleń faktycznych i niezasadnego uniewinnienia oskarżonych od zarzucanego im czynu,
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
