Postanowienie SN z dnia 4 grudnia 2024 r., sygn. I PSK 153/23
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dawid Miąsik
w sprawie z powództwa Inspektora w K. Oddziału w C. działającego na rzecz K. M.
przeciwko Z. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w N.
o ustalenie istnienia stosunku pracy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 4 grudnia 2024 r.,
skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych w Częstochowie
z dnia 24 kwietnia 2023 r., sygn. akt IV Pa 4/23,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
ł.n
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w Częstochowie wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2023 r. IV Pa 4/23 oddalił apelację wniesioną przez pozwaną B. Spółkę z o.o. w N. od wyroku Sądu Rejonowego w Częstochowie z dnia 21 grudnia 2022 r. VII P 76/22 ustalającego, że K. M. i pozwaną w okresie od 4 listopada 2019 r. do 17 stycznia 2022 r. łączył stosunek pracy na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony, w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku pracownika fizycznego (pkt 1) oraz nakazał pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.806,00 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu (pkt 2).
Sąd Okręgowy podzielił w całości ustalenia Sądu Rejonowego. Zgodnie z nimi od 4 listopada 2019 roku K. M. rozpoczął pracę na rzecz pozwanej spółki i z tego tytułu otrzymywał wynagrodzenie w kwocie 13,00 zł netto za godzinę. Obowiązki realizował w stałych godzinach od 6:00 do 15:00, czasami również w soboty. Do podstawowych obowiązków K. M. należało wykonywanie czynności związanych z produkcją wind, tj. szlifowanie, pomoc w spawaniu, a dodatkowo zajmował się wierceniem, spawaniem, szlifowaniem, nitowaniem, malowaniem i robieniem porządków na hali. W trakcie pracy K. M. obsługiwał szlifierkę kątową, spawarkę, zwyżkę, kompresor oraz wiertarki, które były własnością spółki. Do pracy dojeżdżał z innymi pracownikami pozwanej. Codziennie przed 6:00 rano pracownicy byli już w pracy i czekali na poranną odprawę i polecenia. Dzień roboczy kończył się o 15:00. Wszyscy pracownicy wyjeżdżali z pracy o tej samej godzinie. K. M. podpisywał listę obecności, na której wpisywał godzinę rozpoczęcia i zakończenia pracy. Co do zasady K. M. pracował w zakładzie w N., ale podobnie jak inni pracownicy pracował również w delegacjach. Było to średnio dwa razy w miesiącu po 5 dni. Na wyjazdach wstawiał szyby, malował i dokonywał poprawek. Pracownicy wyjeżdżali do K., W., Ł. i innych miejscowości. Wynagrodzenie za pracę wypłacał K. M. J. B. lub jego żona w formie gotówkowej, w oparciu o godziny pracy. Średnio była to kwota 2.700,00-2.800,00 zł netto miesięcznie. Za pracę na wyjeździe K. M. otrzymywał dodatkowo dietę 30,00 zł dziennie. Listę obecności K. M. podpisywał (uzupełniał) każdorazowo po powrocie z delegacji. W trakcie pracy na rzecz pozwanej K. M. wielokrotnie zwracał się z pytaniem i prośbą o zatrudnienie w ramach umowy o pracę, ponieważ był zainteresowany potwierdzeniem łączącego strony stosunku prawnego na piśmie i zgłoszeniem do ubezpieczeń społecznych. Pozwana za każdym razem odmawiała zatrudnienia. W okresie od listopada 2019 r. do stycznia 2022 r. K. M. wykonywał te same obowiązki co pozostali pracownicy spółki zatrudnieni w ramach umowy o pracę. W dniu 17 stycznia 2022 r., podczas rozładunku samochodu ciężarowego, K. M. uległ wypadkowi, w wyniku którego doznał urazu oka na skutek uderzenia klamrą od pasa zabezpieczającego. W wyniku urazu K. M. utracił całkowicie zdolność widzenia w prawym oku.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
