Wyrok NSA z dnia 22 października 2024 r., sygn. III FSK 1618/23
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Wojciech Stachurski, Sędzia WSA (del.) Agnieszka Olesińska (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 22 października 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 sierpnia 2023 r., sygn. akt III SA/Wa 2518/22 w sprawie ze skargi M. T. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 31 sierpnia 2022 r., nr 1401-IEW4.4121.18.2022.7/AK w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej osób trzecich 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. T. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
III FSK 1618/23
| | |UZASADNIENIE
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 10 sierpnia 2023 r., sygn. akt III SA/Wa 2518/22 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. T. (dalej jako: skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 31 sierpnia 2022 r. w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności byłego członka zarządu wraz innym byłym członkiem zarządu oraz ze spółką za zaległości podatkowe spółki G. Sp. z o.o.
Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu wskazał, że decyzja dotyczyła zaległości powstałych po 1 stycznia 2016 r., dlatego też zastosowanie znajdą przepisy Rozdziału 15 Działu III ustawy Ordynacja podatkowa pt. "Odpowiedzialność podatkowa osób trzecich" w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r. Następnie zauważył, że w sprawie bezsporne było, to, że spółka nie uregulowała w przewidzianym prawem terminie płatności wynikającej ze złożonej deklaracji PIT 4R – deklaracji podatku dochodowego od osób fizycznych za okres sierpień – grudzień 2018 r. Poza sporem pozostawała także okoliczność, że w stosunku do skarżącej dopuszczalne było wszczęcie postępowania o którym mowa w art. 108 § 2 pkt 3 i § 3 O.p. Dodał, że strony nie pozostawały także w sporze, że skarżąca nie wskazała mienia Spółki, z którego możliwe byłoby zaspokojenie wierzyciela przynajmniej w części, a tym samym nie zaszła przesłanka egzoneracyjna, o której mowa w art. 116 § 1 pkt 2 o.p. WSA w Warszawie podkreślił, że warunkiem orzeczenia o odpowiedzialności podatkowej skarżącej było wykazanie przez organ, że egzekucja wobec spółki okazała się bezskuteczna. Dodał, że w jego ocenie w zaskarżonej decyzji skazano, że na objęte niniejszą sprawą należności wystawiono wobec spółki tytuły wykonawcze na podstawie których organ egzekucyjny wszczął i prowadził postępowanie egzekucyjne.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
