Niewystarczające uzasadnienie uniewinnienia - Wyrok SN z dnia 22 stycznia 2025 r., sygn. I KK 411/23

Przy rozpatrywaniu zarzutów dotyczących formy zjawiskowej czynu zabronionego, sąd odwoławczy zobowiązany jest do kompleksowej analizy okoliczności faktycznych i dowodowych sprawy, uwzględniając zarówno aspekt intelektualny, jak i wolicjonalny strony podmiotowej, z zachowaniem standardów swobodnej oceny dowodów w oparciu o całokształt ujawnionych w sprawie okoliczności.

Sąd Najwyższy w składzie:

Prezes SN Wiesław Kozielewicz (przewodniczący)
‎SSN Antoni Bojańczyk
‎SSN Ryszard Witkowski (sprawozdawca)

Protokolant Monika Zawadzka

przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Jarosława Szuberta
‎w sprawie A. P.
‎oskarżonej z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i in.,
‎po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 22 stycznia 2025 r.,
‎kasacji wniesionej przez prokuratora na niekorzyść
‎od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu
‎z dnia 10 maja 2023 r., sygn. akt II AKa 428/22,
‎zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w Opolu
‎z dnia 9 sierpnia 2022 r., sygn. akt III K 1/22,

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Apelacyjnemu we Wrocławiu do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym.

Antoni Bojańczyk Wiesław Kozielewicz Ryszard Witkowski

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Opolu wyrokiem z 9 sierpnia 2022 r. sygn. akt III K 1/22, uznał A. P. za winną popełnienia przestępstwa udzielenia pomocy do oszustwa, tj. czynu przestępstwa z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art. 299 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. i za to wymierzył jej karę 1 roku pozbawienia wolności pkt I wyroku), zawieszając warunkowo wykonanie tej kary na okres próby 5 lat (pkt II wyroku). ‎W punkcie III wyroku na podstawie art. 72 § 1 k.k. zobowiązał oskarżoną do informowania kuratora sądowego o przebiegu okresu próby, w punkcie IV wyroku na podstawie art. 73 § 1 k.k. oddał oskarżoną w okresie próby pod dozór kuratora sądowego, w punkcie V wyroku orzekł wobec oskarżonej karę grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych, przyjmując, że jedna stawka dzienna równa jest 10,00 złotych, a także w punkcie VI wyroku na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł od oskarżonej środek kompensacyjny w postaci obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę wskazanych kwot pieniędzy na rzecz 300 pokrzywdzonych. Nadto w punkcie VII wyroku, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 ust. 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 3034 toku, poz. 123, tekst jednolity), zwolnił oskarżoną w całości od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, kosztami tymi obciążając Skarb Państwa.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się