Wyrok NSA z dnia 17 stycznia 2025 r., sygn. III OSK 6909/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Pocztarek (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Wojciech Jakimowicz sędzia del. WSA Mariusz Kotulski Protokolant: asystent sędziego Ewelina Gee-Milan po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2025 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Wojewódzkiego Policji w Szczecinie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 15 lipca 2021 r. sygn. akt II SA/Sz 678/21 w sprawie ze skargi P. Z.-I. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Szczecinie z dnia 29 marca 2021 r. nr 767/2021 w przedmiocie wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy 1. oddalono skargę kasacyjną, 2. zasądza od Komendanta Wojewódzkiego Policji w Szczecinie na rzecz P. Z.–I. kwotę 240,00 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 15 lipca 2021 r., sygn. akt II SA/Sz 678/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Komendanta Miejskiego Policji w Szczecinie z dnia 1 marca 2021 r., nr 277/2021, na podstawie której odmówiono P. Z.-I. (dalej: skarżący) wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy (pkt I), zasądzono od organu na rzecz strony skarżącej kwotę 497 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego (pkt II).
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wywiódł organ zaskarżając ten wyrok w całości, a na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej: P.p.s.a.), zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:
1) art. 145 § 1 pkt 1 lit a P.p.s.a. w zw. z art. 115 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2019 r., poz. 161) i z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 14 sierpnia 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o Służbie więziennej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r., poz. 1610, dalej: ustawa nowelizująca) poprzez ich błędną wykładnię polegającą na uznaniu, iż w stanie prawnym na dzień wydania zaskarżonej decyzji organ nie mógł na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej w zw. z art. 115a ustawy o Policji zastosować przepisu powszechnie obowiązującego prawa, winien natomiast w granicach własnych kompetencji uznać brak domniemania konstytucyjności art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej w zw. z art. 115a ustawy o Policji, a zatem, iż miał uprawnienia do pomięcia normy ustawowej, podczas gdy organy mają obowiązek swoje działania opierać się na zasadzie legalizmu, muszą stosować przepisy powszechnie obowiązującego prawa, a w świetle istniejących przepisów na dzień wydawania decyzji winny stosować przepisy ustawy nowelizującej służb w świetle domniemania jej konstytucyjności;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
