Logo Platforma Księgowych i Kadrowych
    Pokaż wyniki dla:
    Pokaż wyniki dla:
    uźytkownik Zaloguj się koszyk Kup dostęp
    • Twój panel
    • Tematyka
      • Podatki (606715)
      • Kadry i płace (26075)
      • Obrót gospodarczy (88754)
      • Rachunkowość firm (3835)
      • Ubezpieczenia (35850)
    • Aktualności
    • Kalkulatory
    • Porady i artykuły
    • Tematy na czasie
      • ZMIANY 2026
      • KSeF 2026
      • ZMIANY 2025
      • SYGNALIŚCI
    • Czasopisma
    • Akty prawne
    • Interpretacje
    • Orzeczenia
    • Formularze
    • Wskaźniki i stawki
    • Narzędzia i programy
      • Kursy walut
      • PKD
      • PKWiU 2015
      • KŚT ze stawkami amortyzacji
    • Terminarz
    • Wideoporady
    24.01.2025

    Postanowienie SN z dnia 24 stycznia 2025 r., sygn. III KS 87/22

    Sąd Najwyższy w składzie:

    SSN Antoni Bojańczyk

    w sprawie J. B. ,

    oskarżonego z art. 160 § 3 k.k. w zw. z art. 160 § 1 k.k.,

    po rozpoznaniu w Izbie Karnej

    na posiedzeniu bez udziału stron w dniu 24 stycznia 2025 r.

    wniosków obrońcy o wyłączenie sędziów SN: Anny Dziergawki i Małgorzaty Bednarek od udziału w sprawie o sygn. akt III KS 87/22

    na podstawie art. 41 § 1 k.p.k.

    p o s t a n o w i ł:

    nie uwzględnić wniosków obrońcy oskarżonego J.B. o wyłączenie sędziów SN: Anny Dziergawki i Małgorzaty Bednarek od udziału w sprawie o sygn. akt III KS 87/22.

    UZASADNIENIE

    W dniu 27 czerwca 2024 r. obrońca oskarżonego J. B. – adw. J. K. skierował do Sądu Najwyższego (w jednej kopercie) dwa wnioski o wyłączenie sędziów SN (członków składu orzekającego w sprawie o sygn. akt III KS 87/22): sędziego Anny Dziergawki i sędziego Małgorzaty Bednarek na podstawie art. 41 § 1 k.p.k., wobec uzasadnionych wątpliwości co do bezstronności sędziów, połączone do wspólnego rozpoznania i zarejestrowane w repertorium „KRI” pod numerem 509, a następnie przydzielone sędziemu sprawozdawcy (sędziemu SN Antoniemu Bojańczykowi) (k. 149-154 i k. 155-202), jak i dwa wnioski o zbadanie spełnienia przez ww. sędziów SN wymogów niezawisłości i bezstronności na podstawie art. 29 § 5 i § 6 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym, z uwagi na okoliczności towarzyszące ich powołaniu i postępowaniu po powołaniu oraz stwierdzenie, że w przedmiotowej sprawie zachodzą przesłanki o jakich mowa w art. 29 § 5 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym, zarejestrowane w repertorium „KB” kolejno pod numerem 14/24 i 15/24 (k. 203-208 i k. 209-213).

    Zarówno wniosek o wyłączenie sędziego Anny Dziergawki, jak i wniosek o wyłączenie sędziego Małgorzaty Bednarek, w trzech pierwszych punktach, jak i pięciu tezach (podpunktach) punktu trzeciego uzasadnienia odnosi się do tożsamych kwestii faktycznych (stanu sprawy) i kwestii prawnych dotyczących wadliwej – zdaniem obrońcy – procedury powołania sędziów m. in. ww. sędziów na urząd sędziego Sądu Najwyższego na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej w trybie określonym przepisami ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2018 r., poz. 3) zaś kolejne tezy (podpunkty) odnoszą się już bezpośrednio do ww. sędziów SN. I tak, w tezach (podpunktach) od szóstej do siedemnastej uzasadnienia wniosku o wyłączenie sędziego Anny Dziergawki obrońca przywołał poglądy prawne dotyczące przestrzegania zasad państwa prawa i rozpoznania sprawy przez niezawisły i bezstronny sąd, ustanowiony w toku niewadliwego procesu rekomendującego przez Krajową Radę Sądownictwa (tezy od szóstej do trzynastej) oraz okoliczności związane – zdaniem obrońcy – nie tylko z okresem sprzed powołania sędziego Anny Dziergawki, lecz także te mające miejsce już po nominacji, a mianowicie okoliczność wydania w dniu 20 grudnia 2023 r., a więc już po powołaniu, postanowienia o oddaleniu wniosku o wyłączenie sędziego Sądu Najwyższego w sprawie o sygn. akt III KK 487/23, złożonego z uwagi na istnienie obawy co do bezstronności sędziego (sędzia, którego dotyczył wniosek został powołany na urząd sędziego Sądu Najwyższego na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej w trybie określonym przepisami ustawy z 8 grudnia 2017 r., a więc w tym samym trybie co sędzia Anna Dziergawka), a w konsekwencji naruszenia podstawowej zasady postępowania, tj. nemo iudex in causa sua. Okoliczności te, w ocenie obrońcy, są tego rodzaju, iż mogą wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego w rozumieniu art. 41 § 1 k.p.k., także w rozstrzyganej przez Sąd Najwyższy sprawie - nawet nie będąc wynikiem osobistego stosunku pomiędzy osobą sędziego, a stroną postępowania (tezy od czternastej do siedemnastej). Jeżeli chodzi o wniosek o wyłączenie sędziego Małgorzaty Bednarek, to w tezach (podpunktach) od szóstej do dwudziestej czwartej uzasadnienia wniosku obrońca powołując się na pismo procesowe Rzecznika Praw Obywatelskich złożone do Trybunału Konstytucyjnego w sprawie o sygn. akt P 7/20 przedstawił sylwetkę sędziego Małgorzaty Bednarek (tezy od szóstej do siódmej), poglądy prawne dotyczące przestrzegania zasad państwa prawa i rozpoznania sprawy przez niezawisły i bezstronny sąd, ustanowiony w toku niewadliwego procesu rekomendującego przez Krajową Radę Sądownictwa (tezy od ósmej do piętnastej) oraz okoliczności związane – zdaniem obrońcy – nie tylko z okresem sprzed powołania sędziego Małgorzaty Bednarek, które „w sposób czytelny ilustrują szczególną, zawodową więź Małgorzaty Bednarek z przedstawicielem władzy wykonawczej (m. in. członkostwo w […]), a nade wszystko z zachowaniem w okresie po podjęciu uchwały KRS i powołaniu przez Prezydenta, sprowadzającego się nie tylko do pełnej akceptacji Izby Dyscyplinarnej - w istocie skonstruowanej wbrew określonym uwarunkowaniom prawnym zarówno krajowymi jak i unijnymi - ale i do niczym nieuzasadnionego ataku na sędziów i ich represjonowania.” Obrońca wskazał, że ubiegając się (i to dwukrotnie) o stanowisko prezesa tej izby sędzia Małgorzata Bednarek w istocie - w sposób kwalifikowany - dała wyraz akceptacji tych praktyk, dążąc nie tylko do orzekania, ale i do kierowania pracami izby, której instrumentalny, polityczny charakter był oczywisty. Obrońca zwrócił też uwagę na okoliczności: skierowania przez ww. sędziego „pytania prawnego do Trybunału Konstytucyjnego (ukształtowanego w sposób budzący negatywną, prawno-ustrojową ocenę) w toku rozpoznawania jednej ze spraw jaka zawisła przed nieistniejącą już dzisiaj Izbą Dyscyplinarną Sądu Najwyższego, w przedmiocie wykonywania środków tymczasowych Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej”, czym „ujawniła w istocie sposób pojmowania zasadniczych unormowań zawartych w Konstytucji RP (art. 2 i 9), rozwiązań konwencyjnych (w szczególności art. 6) oraz intencjonalność tej inicjatywy (teza osiemnasta), „zignorowania wydanego w dniu 14 lipca 2021 r. orzeczenia zabezpieczającego Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (sygn. C- 204/21R) zawieszającego możliwość rozpoznawania spraw o uchylenie immunitetów sędziom oraz wyrok Trybunału z dnia 15-go lipca (sygn. akt C-791/19), w którym orzeczono, iż Izba nie jest niezawisłym i bezstronnym sądem, mając na uwadze, iż osoby w niej zasiadające nie zostały wyłonione przez organ (KRS ) o konstytucyjnej konotacji” (teza dziewiętnasta), procedując w ramach funkcjonowania Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego, w istocie sprzeniewierzenia się podstawowym zasadom opartym o krajowe i unijne prawodawstwo (teza dwudziesta), w dniu 2 lipca 2021 r. przewodniczenia składowi sędziowskiemu, który uchylił immunitet SSN Józefowi Iwulskiemu (przy zdaniu odrębnym SSN A. Rocha) (teza dwudziesta pierwsza), postawy sędziego, którą charakteryzuje „sygnalizowana już inicjatywa w postaci pytania skierowanego do TK, doprowadzająca do wydania przez ten organ rozstrzygnięcia aprobującego przedstawiony w tym pytaniu „dylemat” „czy art. 4 ust. 3 zdanie 2 Traktatu o Unii Europejskiej w związku z art. 279 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w zakresie, w jakim skutkuje obowiązkiem państwa członkowskiego Unii Europejskiej polegającym na wykonywaniu środków tymczasowych odnoszących się do kształtu ustroju i funkcjonowaniu konstytucyjnych organów władzy sadowniczej tego państwa, jest zgodny z art. 2, art. 7, art. 8 ust. 1 i art. 90 ust. 1 w zw. z art. 4 ust. 1 Konstytucji RP. ” (teza dwudziesta druga) czy stwierdzonego przez Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 27 lutego 2023 r., sygn. akt II KB 10/22 braku spełniania wymogów bezstronności i niezawisłości przez sędziego Małgorzatę Bednarek (teza dwudziesta trzecia). Konkludując, w tezie dwudziestej czwartej obrońca wskazał, że przedstawione racje - choć niemające charakteru w pełni wyczerpującego zgłaszany problem - są jego zdaniem wystarczające do uznania, iż przytoczone okoliczności są tego rodzaju, iż mogą wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego Małgorzaty Bednarek w rozumieniu art. 41 § 1 k.p.k. także w rozpoznawanej przez Sąd Najwyższy sprawie o sygn. akt III KS 87/22, nie będąc nawet wynikiem osobistego stosunku pomiędzy osobą sędziego, a stroną postępowania.

    ikona kłódki
    Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

    Już dziś zamów dostęp
    do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

    • Codzienne aktualności prawne
    • Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
    • Bogatą bibliotekę materiałów wideo
    • Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
    Masz już konto? Zaloguj się
    Kup dostęp
    ikona kłódki
    Funkcjonalności dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

    Już dziś zamów dostęp
    do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

    • Codzienne aktualności prawne
    • Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
    • Bogatą bibliotekę materiałów wideo
    • Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
    Masz już konto? Zaloguj się
    Kup dostęp
    • INFOR.PL
    • INFORLEX
    • GAZETA PRAWNA
    • INFORORGANIZER
    • SKLEP
    Copyright © 2025 INFOR PL S.A.