Postanowienie SN z dnia 11 grudnia 2024 r., sygn. II USK 183/24
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Halina Kiryło
w sprawie z odwołania Związku w W.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Olsztynie
przy udziale: W. K., M. M., K. K., D. M., K. K.1, K. K.2
o ustalenie niepodlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym i podstawę wymiaru składek,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 11 grudnia 2024 r.,
skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku
z dnia 23 listopada 2023 r., sygn. akt III AUa 268/23,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Olsztynie na rzecz Związku w W. tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego kwotę 1440 (tysiąc czterysta czterdzieści) złotych z ustawowymi odsetkami za czas po upływie tygodnia od dnia doręczenia zobowiązanemu orzeczenia do dnia zapłaty.
ł.n
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w Białymstoku wyrokiem z 23 listopada 2023 r. oddalił apelację Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Olsztynie od wyroku Sądu Okręgowego w Olsztynie z 28 lutego 2023 r. (którym zmieniono decyzje organu rentowego i ustalono, że W. K. i M. M. nie podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu w okresach wskazanych w zaskarżonych decyzjach jako osoby wykonujące pracę na podstawie umowy zlecenia u płatnika składek AZS Centralnego Ośrodka Sportu Akademickiego Ośrodka w W.) oraz wyroku Sądu Okręgowego w Olsztynie z 1 marca 2023 r. (którym zmieniono decyzje organu rentowego i ustalono, że K. K., K. K.1, K. K.2 i D. M. nie podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu w okresach wskazanych w zaskarżonych decyzjach jako osoby wykonujące pracę na podstawie umowy zlecenia u płatnika składek AZS Centralnego Ośrodka Sportu Akademickiego Ośrodka w W.).
Organ rentowy wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku, zaskarżając orzeczenie w całości i opierając skargę na podstawach naruszenia prawa materialnego oraz przepisów postępowania, a mianowicie: (-) art. 387 § 2 pkt 2 k.p.c., przez brak odniesienia się przez Sąd drugiej instancji do zarzutu dotyczącego naruszenia art. 67 Konstytucji RP w związku z art.2, art. 2a ust. 1-2, art. 6 ust. 1 pkt 4, art.12 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2023 r., poz. 1230 ze zm.; dalej jako ustawa systemowa); (-) art. 627 k.c., przez jego niewłaściwe zastosowanie i uznanie, że umowa wykonywana przez zainteresowanych posiada cechy umowy o dzieło, podczas gdy jej treść oraz wykonywane czynności przez zainteresowanych nie pozwalają na uznanie, iż była to umowa o dzieło; (-) art. 750 w związku z art. 734 § 1 k.c., przez jego niewłaściwe zastosowanie i nie podciągnięcie ustalonego stanu faktycznego w niniejszej sprawie pod hipotezę norm występujących w wymienionych przepisach prawa, co doprowadziło do uznania, że umowy wykonywane przez zainteresowanych nie posiadają cech umowy o świadczenie usług, do której stosujemy przepisy o zleceniu, podczas gdy z ich treści wynika, iż były to umowy starannego działania; (-) art. 65 § 2 w związku z art. 353 w związku z art. 627 k.c., przez błędną wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie i dokonanie wykładni oświadczeń woli stron złożonych w spornych umowach objętych zaskarżonymi decyzjami z przyjęciem, że celem przedmiotowych umów było osiągnięcie oznaczonego w myśl art. 627 k.c. rezultatu; (-) art. 1 ust. 1 w związku z art. 85 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (jednolity tekst: Dz.U. z 2022 r., poz. 2059 ze zm.) w związku z art. 6 i 627 k.c., przez błędną wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że zainteresowani działali w ramach autorskiego wykonania koncertu (artystycznego wykonania) bądź wykonywali utwory, bazując jedynie na subiektywnym odczuciu przedstawicieli odwołującego się lub publiczności o istnieniu waloru autorskiego koncertu wykonywanego przez zainteresowanych; (-) art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, art. 32, art. 36 ust. 1, 2, 4 i 11, art. 41 ust. 1, art. 46 ust. 1, art. 47 ust. 1 ustawy systemowej, przez błędną wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, a w konsekwencji brak objęcia zainteresowanych z tytułu umowy o świadczenie usług obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi: emerytalnym, rentowymi i wypadkowym oraz braku ustalenia i wskazania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne; (-) art. 67 Konstytucji RP w związku z art. 2, art. 2a ust. 1-2, art. 6 ust. 1 pkt 4 i art. 12 ust. 1 ustawy systemowej, przez niewłaściwe zastosowanie i nie podciągnięcie ustalonego stanu faktycznego w niniejszej sprawie pod hipotezę norm występujących w wymienionych przepisach prawa oraz brak przyjęcia przez Sąd drugiej instancji zasady solidaryzmu społecznego, polegającej na dyrektywie wykładni treści spornych umów w ten sposób, aby zapewnić zainteresowanym objęcie ochroną ubezpieczeniową na wypadek niezdolności do pracy, wypadku przy pracy oraz osiągnięcia wieku emerytalnego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
