Odpowiedzialność członka zarządu za zobowiązania podatkowe spółki - Wyrok NSA z dnia 7 listopada 2024 r., sygn. III FSK 923/24
Przepis art. 116 § 1 pkt 1 lit. b Ordynacji podatkowej wymaga wykazania zarówno obiektywnego zaniechania w postaci niezłożenia wniosku o ogłoszenie upadłości w odpowiednim czasie, jak i subiektywnego elementu winy członka zarządu. Wina ta może zostać wyłączona, jeżeli członek zarządu, przy zachowaniu należytej staranności, nie miał możliwości podjęcia działań w odpowiednim czasie z przyczyn od niego niezależnych.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Stachurski, Sędzia NSA Bogusław Dauter (sprawozdawca), Sędzia NSA Jacek Pruszyński, Protokolant Konrad Halota, po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 kwietnia 2024 r., sygn. akt III SA/Wa 2559/23 w sprawie ze skargi J. O. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 7 grudnia 2022 r., nr 1401-IEW2.4123.22.2022.9.KS w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej osób trzecich 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie na rzecz J. O. kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 5 kwietnia 2024 r., III SA/Wa 2559/23, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie ze skargi J. O. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z 7 grudnia 2022 r. w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej osób trzecich, uchylił zaskarżoną decyzję, a także zasądził zwrot kosztów postępowania sądowego.
Organ w skardze kasacyjnej zarzucił zaskarżonemu wyrokowi:
I. na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a., naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:
a) art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. oraz art. 141 § 4 p.p.s.a., w związku z art. 122 o.p., art. 116 § 1 pkt 1 lit. b o.p. i art. 191 o.p. oraz art. 49 § 2 o.p., art. 259 § 1 pkt 2 o.p. i art. 259 § 1a o.p, poprzez błędne przyjęcie przez sąd, że stan niewypłacalności dłużnika z punktu widzenia przesłanek uznania podmiotu za niewypłacalny określonych w art. 11 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2017 r., poz. 2344 ze zm., dalej: "u.p.u.") powinien być ustalany dopiero od momentu pierwszej niezapłaconej raty wynikającej z decyzji ratalnej, podczas gdy przyznanie spółce ulgi w postaci rozłożenia na raty przedmiotowych zaległości podatkowych w przypadku jej wygaśnięcia z powodu niedotrzymania warunków płatności, powoduje ten skutek, że z mocy samego prawa następuje restytucja pierwotnego terminu płatności, a zatem okoliczność ta nie wpływa na ocenę momentu niewypłacalności spółki a co za tym idzie także na ocenę zaistnienia przesłanki egzoneracyjnej określonej w art. 116 § 1 pkt 1 lit. b o.p., która powinna być badana zgodnie z przepisami Prawa upadłościowego;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
