Postanowienie SN z dnia 19 listopada 2024 r., sygn. I UZ 21/24
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Romualda Spyt
w sprawie z odwołania Z. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Tarnowie
z udziałem zainteresowanych: J. C., A. D., L. G., M. J., J. K., A. K., M. K., E. K., A. Ł., A. N., M. N., T. P., K. P., M. S., U. S., M. S., M. S.1, B. W., J. W., M. Z. i Z. Ż.
o podleganie ubezpieczeniom,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 19 listopada 2024 r.,
skargi odwołującej się o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 9 kwietnia 2024 r., sygn. akt I UZ 25/23,
odrzuca skargę.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 24 marca 2023 r., Sąd Apelacyjny w Krakowie oddalił apelację odwołującej się Z. od wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie z dnia 17 lipca 2018 r. w sprawie z odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Tarnowie z dnia 4 lipca 2014 r., wydanych na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1 i art. 13 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych stwierdzających, że B. B., E. B., M. C., J. C., A. D., S. G., L. G., M. J., J. K., A. K., M. K., J. K., E. K., K. L., A. Ł., E. M., A. M., B. M., A. N., M. N., I. P., T. P., K. P., K. P., M. R., M. S., U. S., M. S.. M. S.1, D. Ś., B. W., J. W., M. Z., Z. Ż. podlegały obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu oraz ubezpieczeniu chorobowemu i wypadkowemu jako pracownicy odwołującej się w okresie wskazanym w zaskarżonych decyzjach.
Odwołująca się zaskarżyła wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie skargą kasacyjną.
Sąd Apelacyjny w Krakowie, postanowieniem z dnia 26 września 2023 r., odrzucił skargę kasacyjną odwołującej się w stosunku do uczestników: J. C., A. D., L. G., M. J., J. K., A. K., M. K., E. K., A. Ł., A. N., M. N., T. P., K. P., M. S., U. S., M. S., M. S., B. W., J. W., M. Z. oraz Z. Ż.. Sąd Apelacyjny stwierdził, że przedmiotem sprawy była kwestia ustalenia płatnika składek na ubezpieczenia społeczne pracowników, podkreślając, że w tej sprawie nie była kwestionowana sama okoliczność podlegania przez uczestników ubezpieczeniu społecznemu na podstawie stosunku pracy, lecz obciążenie płatnika składek obowiązkiem zapłaty składek. Sąd Apelacyjny przyjął, że sprawa ta nie należy do kategorii spraw wymienionych w art. 398 § 1 zdanie drugie k.p.c., w których skarga kasacyjna jest dopuszczalna niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia, w konsekwencji, że dopuszczalność skargi kasacyjnej w tej sprawie jest determinowana wartością przedmiotu zaskarżenia. W tym zakresie odwołał się do orzecznictwa Sądu Najwyższego (postanowienia z dnia 13 kwietnia 2022 r., II UZ 89/21 oraz z dnia 12 kwietnia 2022 r., I UZ 1/22). Sąd Apelacyjny ustalił, że wartość przedmiotu zaskarżenia wskazana przez skarżącą w stosunku do wymienionych w sentencji postanowienia uczestniczek nie osiąga dziesięciu tysięcy złotych, tym samym skarga kasacyjna w stosunku do tych pracowników jest niedopuszczalna.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
