Wyrok NSA z dnia 20 listopada 2024 r., sygn. III FSK 740/24
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Jacek Pruszyński, Sędzia NSA Dominik Gajewski (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 13 marca 2024 r., sygn. akt I SA/Lu 736/23 w sprawie ze skargi A. S. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia 9 października 2023 r., nr 0601-IEW.7192.56.2023.8 w przedmiocie egzekucji świadczeń pieniężnych oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z 13 marca 2024 r., sygn. akt I SA/Lu 736/23 w sprawie ze skargi A. S. (dalej: skarżąca) na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie (dalej: organ, DIAS) z dnia 9 października 2023 r. w przedmiocie zarzutów w sprawie egzekucji administracyjnej, oddalił skargę.
Na powyższy wyrok skargę kasacją złożył pełnomocnik skarżącej, zaskarżając go w całości. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 ppkt c) w zw. z art. 152 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2023 r., poz. 1634, dalej: P.p.s.a.) w zw. z art. 153 P.p.s.a. w zw, z art. 239a O.p. oraz art. 34 § 2 pkt 3 lit.a ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postepowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2022 r. poz. 479 z późn. zm., dalej: U.p.e.a.) oraz art. 33 § 2 pkt 1 U.p.e.a., a także art. 2 Konstytucji RP poprzez błędne niedostrzeżenie nieistnienia obowiązku stwierdzonego tytułem w sytuacji gdy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w wyroku z dnia 19 lipca 2023 r., sygn. I SA/Lu 309/23 stwierdził, że wydana przez Organ decyzja, która jest podstawą tytułu wykonawczego, nie weszła do obrotu prawnego, gdyż nie została doręczona pełnomocnikowi strony, to to w niemniejszej sprawie Sąd winien był uchylić zaskarżone postanowienie, konsekwentnie podtrzymując swoje poprzednie stanowisko i to niezależnie od tego, czy Organ wniósł skargę kasacyjną od wyroku I SA/Lu 309/23, czy też nie. Jednocześnie WSA w Lublinie winien był dostrzec, że Organ wydając w październiku zaskarżone postanowienie, a zatem po tym gdy w Lipcu zapadł wyrok WSA w Lublinie, winien uwzględnić ten wyrok oraz argumenty WSA zawarte w tym orzeczeniu. WSA w Lublinie zatem błędnie, niekonsekwentnie, nie dostrzegł okoliczności nieistnienia obowiązku.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
