Postanowienie SN z dnia 27 listopada 2024 r., sygn. I CSK 3683/23
27 listopada 2024 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Dariusz Dończyk
na posiedzeniu niejawnym 27 listopada 2024 r. w Warszawie
w sprawie z wniosku D.D.
z udziałem C.S., M.B. i E.S.
o rozgraniczenie,
na skutek skargi kasacyjnej C.S. i E.S.
od postanowienia Sądu Okręgowego w Krakowie
z 26 stycznia 2023 r., II Ca 911/22,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej;
(A.G.)
UZASADNIENIE
Określone w art. 3984 § 2 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. wymaganie uzasadnienia w skardze kasacyjnej wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania zostaje spełnione, jeśli skarżący wykaże, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Cel wymagania przewidzianego w art. 3984 § 2 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. może być zatem osiągnięty jedynie przez powołanie i uzasadnienie istnienia przesłanek o charakterze publicznoprawnym, które – zgodnie z art. 3989 § 1 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. - będą mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej pod kątem przyjęcia jej do rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach Sąd Najwyższy może oprzeć rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
W skardze kasacyjnej wniesionej od postanowienia Sądu Okręgowego w Krakowie z 26 stycznia 2023 r. (sygn. akt II Ca 911/22) pełnomocnik uczestników postępowania C. S. i E. S. oparł wniosek o jej przyjęcie do rozpoznania na przesłankach tzw. „przedsądu”, określonych przez art. 398 § 1 pkt.: 1, 3 oraz 4 k.p.c. Skarżący przesłankę „istotnego zagadnienia prawnego” skonkretyzowali poprzez sformułowanie dwóch kwestii polegających na konieczności wypowiedzenia się przez Sąd Najwyższy odnośnie do problematyki, w szczególności, z zakresu prawa i postępowania administracyjnego, to jest czy decyzja administracyjna w postaci Aktu Własności Ziemi, której okoliczności wydania wskazywałyby na dokonanie, niejako w tle, czynu zabronionego w postaci złożenia fałszywych zeznań będzie bezwzględnie nieważna i wywoła ewentualne skutki w postępowaniu rozgraniczeniowym stanowiąc podstawę do stwierdzenia nieważności takiego postępowania, a w razie odpowiedzi twierdzącej, czy Akt taki stanowiłby podstawę do stwierdzenia nieważności postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem rozgraniczeniowym, z uwagi na pozbawienie strony możliwości obrony swoich praw właścicielskich do nieruchomości, której odzyskanie nie byłoby już możliwe. Tytułem wykazania przyczyny kasacyjnej z art. 398 § 1 pkt.: 1 k.p.c. skarżący powołali się na jedną uchwałę Sądu Najwyższego z 28 listopada 1984 r., III CZP 70/84 (OSNC 1985, nr 8, poz. 108), która miałaby znaleźć zastosowanie w realiach stanu faktycznego przedmiotowej sprawy oraz wyrazili dezaprobatę dla oceny prawnej okoliczności sprawy dokonanej zaskarżonym postanowieniem Sądu Okręgowego w Krakowie, wobec niemożliwości odzyskania całości lub części nieruchomości stanowiącej działkę o numerze ewidencyjnym [...] z uwagi na rzekome błędy tego Sądu w postępowaniu rozgraniczeniowym. W dalszej kolejności skarżący powołali się na przesłankę z art. 398 § 1 pkt 3 k.p.c., którą skonkretyzowali poprzez wskazanie na art. 379 pkt 5 k.p.c., gdyż, w ich ocenie, Sąd Okręgowy w Krakowie dokonując rozgraniczenia „nieruchomości nr [...] bezpośrednio z nieruchomością nr […]1, pozbawił uczestników możności obrony swych praw własności części nieruchomości o obecnym numerze [...]”. Przesłankę tę skonkretyzowali również poprzez powołanie się na art. 367 § 3 k.p.c. w zw. z art. 379 § 4 k.p.c., gdyż w ich ocenie Sąd Okręgowy wydając zaskarżone postanowienie rozstrzygnął jednoosobowo, w sytuacji, kiedy wymagany był skład trzech sędziów, co skutkowało nieważnością postępowania. Zdaniem skarżących rekomendowana przez nich Sądowi Najwyższemu skarga kasacyjna była też oczywiście uzasadniona (art. 398 § 1 pkt 4 k.p.c.) z uwagi na oczywiste, w ich ocenie, naruszenie przepisów postępowania, to jest art. 378 § 1 k.p.c., art. 227 k.p.c., z art. 235 k.p.c. w zw. z art. 380 k.p.c., w zw. z art. 379 pkt 5 k.p.c., a także z art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c. oraz z art. 391 § 1 k.p.c. i z art. 398 k.p.c. przez bezpodstawne nieuwzględnienie zawartego w apelacji wniosku o objęcie nadzorem judykacyjnym postanowień Sądu Rejonowego w Olkuszu wydanych na rozprawach 9 lutego 2021 r. i 20 kwietnia 2021 r., wskutek czego, nie przeprowadzono wnioskowanych dowodów i nie ustalono faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie; pominięcie dowodu z dokumentacji z lat 1963 i 1972 dotyczącej wniosków odnośnie do pozwolenia na budowę domu, garażu i budynku gospodarczego tj. stodoły, dokumentów projektowych i wydanych decyzji, które to dokumenty, udowadniały fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie, a ponadto pominięcie przez Sąd innych doprecyzowanych w skardze kasacyjnej wniosków dowodowych, przez co doszło do licznych błędów odnośnie do ustalenia okoliczności stanu faktycznego sprawy i przez co nastąpiła błędna ocena i kwalifikacja prawna dokonana przez Sąd Okręgowy w Krakowie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
