Logo Platforma Księgowych i Kadrowych
    Pokaż wyniki dla:
    Pokaż wyniki dla:
    uźytkownik Zaloguj się koszyk Kup dostęp
    • Twój panel
    • Tematyka
      • Podatki (606715)
      • Kadry i płace (26075)
      • Obrót gospodarczy (88754)
      • Rachunkowość firm (3835)
      • Ubezpieczenia (35850)
    • Aktualności
    • Kalkulatory
    • Porady i artykuły
    • Tematy na czasie
      • ZMIANY 2026
      • KSeF 2026
      • ZMIANY 2025
      • SYGNALIŚCI
    • Czasopisma
    • Akty prawne
    • Interpretacje
    • Orzeczenia
    • Formularze
    • Wskaźniki i stawki
    • Narzędzia i programy
      • Kursy walut
      • PKD
      • PKWiU 2015
      • KŚT ze stawkami amortyzacji
    • Terminarz
    • Wideoporady
    26.11.2024

    Postanowienie SN z dnia 26 listopada 2024 r., sygn. II USK 27/24

    Sąd Najwyższy w składzie:

    SSN Halina Kiryło

    w sprawie z odwołania H. Z.
    ‎przeciwko Dyrektorowi Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Warszawie
    ‎o wysokość emerytury policyjnej i policyjnej renty inwalidzkiej,
    ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 26 listopada 2024 r.,
    ‎skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku
    ‎z dnia 11 sierpnia 2023 r., sygn. akt III AUa 85/22,

    1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;

    2. zasądza od H. Z. na rzecz Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Warszawie. tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych z ustawowymi odsetkami za czas po upływie tygodnia od dnia doręczenia zobowiązanemu orzeczenia do dnia zapłaty.

    UZASADNIENIE

    Sąd Apelacyjny w Gdańsku wyrokiem z 11 sierpnia 2023 r. oddalił apelację H. Z. od wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku z 17 listopada 2021 r., którym oddalono jego odwołanie od decyzji organu emerytalnego – Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Warszawie ponownie ustalającej wysokość emerytury policyjnej odwołującego się na kwotę 1 980,50 zł oraz jego renty inwalidzkiej na kwotę 1 000 zł z zastrzeżeniem, że nie wypłaca się renty inwalidzkiej z uwagi na posiadanie przez wnioskodawcę prawa do korzystniejszej emerytury policyjnej.

    H. Z. wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku, zaskarżając orzeczenie w całości i opierając skargę na podstawach naruszenia: (-) art. 385 k.p.c., przez bezzasadne oddalenie apelacji, w sytuacji gdy Sąd pierwszej instancji w sposób nieprawidłowy, z naruszeniem art. 13b ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (jednolity tekst: Dz.U. z 2023 r., poz. 1280 ze zm.; dalej jako ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy lub ustawa zaopatrzeniowa) zakwalifikował obowiązki wykonywane przez H. Z. od 1 listopada 1970 r. do 31 lipca 1990 r. jako służbę na rzecz totalitarnego państwa, podczas gdy nie wykazano w trakcie postępowania jakichkolwiek działań podejmowanych indywidualnie przez odwołującego się, które można kwalifikować jako działania niemoralne i nieetyczne, a także brak dowodów na naruszenie przez skarżącego w trakcie służby praw i wolności obywatelskich; (-) art. 67 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, polegające na arbitralnym, opartym o reguły odpowiedzialności zbiorowej oraz domniemaniu winy funkcjonariusza obniżeniu wysokości świadczeń emerytalnych przez Sąd pierwszej instancji, co stanowi nieproporcjonalne i nieuzasadnione naruszenie przysługujących skarżącemu praw do zabezpieczenia społecznego po osiągnięciu wieku emerytalnego i w związku z tym powinno doprowadzić do zmiany orzeczenia Sądu pierwszej instancji przez Sąd Apelacyjny w Gdańsku, do czego nie doszło; (-) art. 385 k.p.c., przez bezzasadne oddalenie apelacji, w sytuacji gdy Sąd pierwszej instancji dokonał dowolnej, a nie swobodnej oceny materiału dowodowego, czym naruszył art. 233 § 1 k.p.c. przez przyjęcie, że wszystkie osoby pełniące służbę w Wydziałach i Departamentach SB, w których pracował H. Z. w okresie od 1 listopada 1970 r. do 31 lipca 1990 r., prowadziły sprzeczną z etyką i moralnością działalność operacyjną, czym pełniły służbę na rzecz totalitarnego państwa; (-) art. 385 k.p.c., przez bezzasadne oddalenie apelacji w sytuacji, gdy Sąd pierwszej instancji dokonał nieprawidłowej oceny materiału dowodowego przez wysnucie nielogicznych i sprzecznych z zasadami prawidłowego rozumowania wniosków, na których oparł orzeczenie, czym naruszył art. 233 § 1 k.p.c.

    ikona kłódki
    Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

    Już dziś zamów dostęp
    do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

    • Codzienne aktualności prawne
    • Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
    • Bogatą bibliotekę materiałów wideo
    • Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
    Masz już konto? Zaloguj się
    Kup dostęp
    ikona kłódki
    Funkcjonalności dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

    Już dziś zamów dostęp
    do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

    • Codzienne aktualności prawne
    • Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
    • Bogatą bibliotekę materiałów wideo
    • Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
    Masz już konto? Zaloguj się
    Kup dostęp
    • INFOR.PL
    • INFORLEX
    • GAZETA PRAWNA
    • INFORORGANIZER
    • SKLEP
    Copyright © 2025 INFOR PL S.A.