Postanowienie SN z dnia 13 listopada 2024 r., sygn. I PSK 49/24
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Leszek Bielecki
w sprawie z powództwa A. B.
przeciwko P. Spółce Akcyjnej w W.
o odszkodowanie za niezgodne z prawem wypowiedzenie zmieniające,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 13 listopada 2024 r.,
skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych w Rybniku
z dnia 14 grudnia 2023 r., sygn. akt IV Pa 21/23,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w Rybniku IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z 14 grudnia 2023 r., IV Pa 21/23, oddalił apelację pozwanej P. Spółce Akcyjnej w W. od wyroku Sądu Rejonowego w Rybniku z 21 marca 2023 r., V P 292/20, zasądzającego od pozwanej na rzecz powódki A. B. kwotę 20.637,78 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie warunków pracy i płacy.
Pozwana wniosła skargę kasacyjną zaskarżając ten wyrok w całości. We wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania powołała się na art. 398 § 1 pkt. 1, 2 i 4 k.p.c. z uwagi na to, że w niniejszej sprawie występują istotne zagadnienia prawne i ponadto istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, a ponadto skarga jest oczywiście uzasadniona. W ocenie skarżącej istotne zagadnienie prawne, kluczowe dla prawidłowego stosowania prawa przez sądy powszechne, dotyczy wykładni przepisu art. 45 § 2 k.p. w związku z art. 56 § 2 k.p. Przyznanie pracownikowi innego roszczenia niż przez niego wybrane jest wyjątkiem, którego dopuszczalność zależy od ustalenia, że przywrócenie do pracy byłoby niemożliwe lub niecelowe. Co znamienne podkreśla się, że inicjatywa dowodowa spoczywa w tym zakresie na pozwanym pracodawcy, a przy tym nie wystarcza samo dowodzenie przez pracodawcę prawidłowości dokonanego rozwiązania stosunku pracy, ale konieczne jest wykazanie dodatkowych okoliczności, jakimi są określone w art. 45 § 2 k.p. przesłanki uwzględnienia tego rodzaju wniosku. Bez stosownej inicjatywy strony pozwanej sąd nie powinien sam poszukiwać argumentów za odmową orzeczenia o restytucji stosunku pracy. W niniejszej sprawie doszło do zastosowania art. 45 § 2 k.p. w sytuacji gdy pozwana nie wnosiła o to, a wręcz sprzeciwiała się zasądzeniu odszkodowania w oparciu o art. 45 § 2 k.p., lecz przepis ten został zastosowany przez Sąd, który przychylił się do sugestii powódki, jakoby Sąd był władny zastosować ten przepis „z urzędu”, bez wniosku pozwanego. W dacie wydawania wyroku powódka nie była już pracownikiem pozwanego, co zdaniem pozwanej czyniło w niniejszej sprawie „niedopuszczalnym” uwzględnienie powództwa o przywrócenie powódce poprzednich warunków pracy i płacy, a nie „niemożliwym” w rozumieniu art. 45 § 2 k.p. Zatem powinno to skutkować oddaleniem powództwa, a nie zasądzeniem od pozwanego odszkodowania w oparciu o przepis art. 45 § 2 k.p.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
