Wyrok NSA z dnia 15 stycznia 2025 r., sygn. II GSK 2035/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosław Trzecki Sędzia NSA Cezary Pryca Sędzia NSA Wojciech Kręcisz (spr.) Protokolant asystent sędziego Barbara Leszczyńska po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2025 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej T. Sp. z o.o. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 9 lutego 2021 r. sygn. akt III SA/Kr 972/20 w sprawie ze skargi L. Sp. z o.o. w K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 15 czerwca 2020 r. nr BP.501.2355.2019.0130.ML6.5146 w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od T. z o.o. w K. na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego 3 600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 9 lutego 2021 r., sygn. akt III SA/Kr 972/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę L. Sp. z o.o. w K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 15 czerwca 2020 r. nr BP.501.2355.2019.0130.ML6.5146 w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym.
Ze skargą kasacyjną od powyższego wyroku wystąpiła T. Sp. z o.o. w K. (dawniej L. Sp. z o.o. w K.), zaskarżając ten wyrok w całości oraz wnosząc o jego uchylenie w całości i rozpoznanie skargi poprzez uchylenie decyzji Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 15 czerwca 2020 r. Skarżąca wniosła także o zwrot kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych.
Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono:
I. naruszenie prawa materialnego w postaci:
1) niewłaściwego zastosowania art. 4 pkt 11, art. 18 ust. 4a b ustawy o transporcie drogowym w zw. z lp. 2.11 załącznika nr 3 do ustawy, polegające na uznaniu, że czynności wykonywane przez Skarżącego wyczerpywały definicję przewozu okazjonalnego, podczas gdy okoliczności niniejszej sprawy, w szczególności fakt skorzystania przez pasażera z aplikacji o nazwie Bolt, wykonanie tego przejazdu przez kierowcę A. W., nie zaś przez Skarżącego (bądź jego pracownika), świadczą o tym, że przewóz ten nie był przewozem okazjonalnym w rozumieniu ustawy, a także nałożenie na Skarżącego kary za wykonanie przewozu okazjonalnego w sytuacji, w której czynności podejmowane przez Skarżącego, w odniesieniu do tej konkretnej sprawy, nie mieszczą się w definicji krajowego transportu drogowego, o którym mowa w art. 4 pkt 1 ustawy o transporcie drogowym;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
