Postanowienie SN z dnia 8 stycznia 2025 r., sygn. V KK 536/24
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marek Pietruszyński
Protokolant Katarzyna Wełpa
w sprawie S. P.
podejrzanego o czyn z art. 157 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 8 stycznia 2025 r.,
w trybie art. 535 § 5 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w.
kasacji Prokuratora Generalnego skierowanej na korzyść podejrzanego
od prawomocnych postanowień Sądu Rejonowego w Gostyninie:
z dnia 14 czerwca 2017 r., sygn. akt Ko 434/17 (II K 172/15)
i z dnia 3 września 2019 r., sygn. akt Ko 398/19 (II K 172/15),
postanowił
1. uchylić zaskarżone postanowienia Sądu Rejonowego w Gostyninie: z dnia 14 czerwca 2017 r., sygn. akt Ko 434/17 (II K 172/15) oraz z dnia 3 września 2019 r., sygn. akt Ko 398/19 (II K 172/15) i sprawę podejrzanego S. P. przekazać temu Sądowi do ponownego rozpoznania,
2. zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. S. (Kancelaria Adwokacka w W.) – obrońcy z urzędu kwotę 1476,00 (tysiąc czterysta siedemdziesiąt sześć) zł uwzględniającą 23% podatku VAT za obronę przed Sądem Najwyższym.
ł.n
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 4 listopada 2015 r., sygn. akt II K 172/15, Sąd Rejonowy w Gostyninie uznając, że S.P. dopuścił się zarzucanego mu czynu z art. 157 § 1 k.k., mając w chwili zarzucanego mu czynu zniesioną zdolność rozpoznania jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem z powodu choroby psychicznej, na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 31 § 1 k.k. umorzył postępowanie przeciwko podejrzanemu, a w oparciu o przepis art. 93 § 1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 93b § 1 k.k. w zw. z art. 93f § 1 k.k. - Sąd ten zastosował wobec podejrzanego S.P. środek zabezpieczający w postaci obowiązku poddania się terapii psychiatrycznej w Rejonowej Poradni Zdrowia Psychicznego w G. z obowiązkiem stawiennictwa w placówce w terminach wyznaczonych przez lekarza psychiatrę. Postanowienie to uprawomocniło się z dniem 18 listopada 2015 r.
Z dowodów zgromadzonych w aktach wskazanej sprawy wynikało, że w trakcie postępowania przygotowawczego S.P. został poddany badaniom przez biegłych psychiatrów, którzy rozpoznali u niego psychozę o obrazie schizofrenii paranoidalnej. W ocenie biegłych, z uwagi na objawy choroby psychicznej, mające postać urojeń odnoszących i prześladowczych, podejrzany w czasie popełnienia zarzucanego mu czynu miał zniesioną zarówno zdolność rozpoznania jego znaczenia, jak i zdolność pokierowania swoim postępowaniem w rozumieniu art. 31 § 1 k.k. Jednocześnie biegli stwierdzili, że aktualny stan psychiczny S.P. wskazuje na wysokie prawdopodobieństwo popełnienia przez niego w przyszłości czynu o znacznej społecznej szkodliwości, co winno skutkować orzeczeniem wobec niego środka zabezpieczającego w postaci pobytu w zakładzie psychiatrycznym. Swój wniosek biegli uzasadnili utrzymywaniem się u podejrzanego urojeniowej interpretacji dokonanego pobicia, brakiem poczucia choroby psychicznej, w tym brakiem motywacji do samodzielnego przyjmowania leków oraz utrzymującą się mimo wdrożonego leczenia dysforię (tj. nasilające się bez wyraźnego powodu gniewne napięcie emocjonalne i rozdrażnienie).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
