Postanowienie SN z dnia 14 stycznia 2025 r., sygn. I KK 162/23
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jarosław Matras
w sprawie G.K. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej
na posiedzeniu w dniu 14 stycznia 2025 r.
na skutek
wniosków pełnomocnika Interwenienta L. Sp. z o.o.
o wyłączenie sędziów Sądu Najwyższego Ryszarda Witkowskiego
i Antoniego Bojańczyka w sprawie o sygn. akt. I KK 162/23
na podstawie art. 42 § 4 zdanie pierwsze k.p.k. w zw. z art. 41 § 1 k.p.k.
postanowił:
wyłączyć sędziów Sądu Najwyższego R.W. i A.B. od rozpoznania sprawy o sygn. akt. I KK 162/23.
UZASADNIENIE
W dniu 13 grudnia 2024 r. do Sądu Najwyższego wpłynęły dwa wnioski pełnomocnika Interwenienta L.S. Sp. z o.o. o wyłączenie sędziów Sądu Najwyższego; Ryszarda Witkowskiego i Antoniego Bojańczyka od orzekania w sprawie o sygn. akt. I KK 162/23, z uwagi na wątpliwości co do niezawisłości i bezstronności tych sędziów związane z okolicznościami towarzyszącymi ich powołaniu. W uzasadnieniu obu wniosków pełnomocnik interwenienta wskazał, że obaj sędziowie Sądu Najwyższego zostali powołani na ten urząd na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej w trybie określonym przepisami ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 3). Wobec tego, zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2020 r. sygn. akt BSA I-4110-1/20, już sam udział w składzie orzekającym osoby powołanej na urząd Sędziego Sądu Najwyższego na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej w trybie określonym przepisami ww. ustawy oznacza nienależytą obsadę sądu w rozumieniu art. 439 §1 pkt. 2 k.p.k. Ponadto w zakresie dotyczącym sędziego Sądu Najwyższego R.W. wnioskodawca zwrócił uwagę na fakt powołania go do orzekania w nielegalnej i obecnie już zlikwidowanej Izbie Dyscyplinarnej, gdzie orzekał aż do zakończenia jej działania, także wówczas, gdy wątpliwości co do legalności tej Izby wyartykułował już wyraźnie, w dniu 14 lipca 2021 r., Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (sygn. C-204/21), nakazując w ramach środków tymczasowych, zawieszenie stosowania przepisów prawa krajowego dotyczących owej Izby - co przesądziło o jej likwidacji kilkanaście miesięcy później. W uzasadnieniu wniosku jego autor wskazując na powszechne stanowisko wyrażone w orzecznictwie krajowym jak europejskim, co do statusu samej Izby Dyscyplinarnej i orzekających w niej osób, a następnie sposób przejścia tego sędziego ze zlikwidowanej Izby Dyscyplinarnej do orzekania w Izbie Karnej, stanowiący wykonanie dyspozycji ustawowej, zwrócił uwagę na możliwość naruszenia art. 179 Konstytucji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
