Wyrok SN z dnia 8 stycznia 2025 r., sygn. II NSNC 511/23
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Oktawian Nawrot (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Janusz Niczyporuk
Radosław Jeż (ławnik Sądu Najwyższego)
w sprawie z odwołania E. S.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Jaśle
o podleganie ubezpieczeniom społecznym,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych w dniu 8 stycznia 2025 r.,
skargi nadzwyczajnej Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców od wyroku Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z 30 listopada 2021 r. sygn. III AUa 34/20:
I.uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu w Rzeszowie do ponownego rozpoznania;
II.znosi wzajemnie między stronami koszty postępowania przed Sądem Najwyższym wywołane wniesioną skargą nadzwyczajną.
UZASADNIENIE
Decyzją z dnia 31 stycznia 2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Jaśle (dalej także: „ZUS”, „organ rentowy” lub „pozwany”) na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 2, art. 6 ust. 1 pkt 5, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 4 i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz.U. 2017, poz. 1778 ze zm., dalej: „s.u.s.” lub „ustawa systemowa”) stwierdził, że E. S. (dalej także: „wnioskodawczyni”), jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą, nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu oraz dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu od dnia 1 stycznia 2012 r.
W uzasadnieniu decyzji organ rentowy, opisując przebieg wszczętego z urzędu w dniu 18 października 2018 r. postępowania mającego na celu ustalenie czy istnieje tytuł do objęcia E. S. ubezpieczeniami społecznymi, jako osoby prowadzącej działalność gospodarczą od 1 listopada 2012 r. wskazał, że wyniki tego postępowania prowadzą do wniosku, że prowadzona przez wnioskodawczynię działalność gospodarcza nie spełniała wymogów z art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz.U. 2017, poz. 2168, dalej również: „u.s.g.”), jak również z art. 3, obowiązującej od dnia 30 kwietnia 2018 r., ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz.U. 2018, poz. 646, dalej również: „p.p.”) ponieważ nie była prowadzona w sposób ciągły, zorganizowany oraz nie miała zarobkowego charakteru, służąc wnioskodawczyni do uzyskania wysokich świadczeń z ubezpieczenia chorobowego przez zdecydowaną większość okresu, w którym zarejestrowana była ta działalność. Organ rentowy szczegółowo podał w jakich okresach występowała niezdolność do pracy wnioskodawczyni, na jaki czas przypadały okresy pobierania przez nią zasiłków opiekuńczych oraz zasiłków macierzyńskich oraz łączną kwotę pobranych z tych tytułów przez E. S. świadczeń w wysokości 429 548,94 zł, przy równoczesnym wskazaniu, że w tym czasie wnioskodawczyni opłaciła należne składki jedynie w kwocie 19 062,05 zł. Niezależnie od tego organ rentowy szczegółowo wskazał wysokość osiągniętych przez wnioskodawczynię w poszczególnych latach przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej uznając, że wskazują one na jej nierentowność a nadto, że działalność ta prowadzona była tylko i wyłącznie na rzecz O. Sp. z o.o. i polegała na sprzedaży usług ubezpieczeniowych w oparciu o zawarte z tą Spółką dwie umowy o świadczenie usług agencyjnych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
