Postanowienie SN z dnia 4 grudnia 2024 r., sygn. II NSNC 40/23
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Grzegorz Pastuszko (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Tomasz Demendecki
Bogdan Marian Gutowski (ławnik Sądu Najwyższego)
w sprawie z powództwa A. S. i E. S., J. S., N. F. (z domu S.), M. O. następców prawnych J. S.
przeciwko E. A. i Ł. Ł.
o eksmisję i zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych w dniu 4 grudnia 2024 r.
na skutek skargi nadzwyczajnej wniesionej przez Prokuratora Generalnego od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z 27 kwietnia 2010 r., sygn. V Ca 710/10:
1.odrzuca skargę nadzwyczajną;
2.znosi wzajemnie między stronami koszty postępowania przed Sądem Najwyższym wywołane wniesioną skargą nadzwyczajną.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w Warszawie w sprawie z powództwa J. S. i A. S. przeciwko E. A. i Ł. Ł. o eksmisję i zapłatę na skutek apelacji pozwanej E. A. od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z 29 września 2009 r., sygn. I C 84/08 wyrokiem z 27 kwietnia 2010 r. w sprawie V Ca 710/10 oddalił apelację.
Pismem z 24 marca 2021 r. Prokurator Generalny (dalej także: „skarżący”) na podstawie art. 89 § 1-3 w zw. z art. 115 § 1-1a ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (tekst jedn. Dz.U. 2021, poz. 154 ze zm., dalej: „u.SN”), wniósł do Sądu Najwyższego za pośrednictwem Sądu Okręgowego w Warszawie skargę nadzwyczajną od prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z 27 kwietnia 2010 r., V Ca 710/10: „z uwagi na konieczność zapewnienia zgodności z zasadą demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej, a w szczególności z uwagi na realizację zasady ochrony zaufania do państwa i jego organów, pewności prawa i bezpieczeństwa prawnego”, zaskarżając go w całości.
Skarżący, na podstawie art. 89 § 1 pkt 1 i 2 u.SN, zarzucił zaskarżonemu orzeczeniu:
1.rażące naruszenie prawa procesowego, to jest art. 87 § 1 k.p.c., poprzez jego niewłaściwe zastosowanie w sprawie, polegające na przyjęciu, żepełnomocnicy: P. P. i H. M. byli właściwie umocowani wpostępowaniu sądowym, albowiem A. S. [oryginalny zapis] oświadczył, że potwierdza wszystkie czynności dokonane przez pełnomocników, wsytuacji, gdy P. P. i H. M. nie wykazali, aby mogli być pełnomocnikami procesowymi na podstawie art. 87 § 1 k.p.c.;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
