Postanowienie SN z dnia 13 grudnia 2024 r., sygn. I CSK 4556/23
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Marta Romańska
na posiedzeniu niejawnym 13 grudnia 2024 r. w Warszawie
w sprawie z wniosku D.S.
z udziałem Miasta […]
o zasiedzenie,
na skutek skargi kasacyjnej D.S.
od postanowienia Sądu Okręgowego w Warszawie
z 23 sierpnia 2023 r., V Ca 31/22,
1.odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2.zasądza od wnioskodawczyni na rzecz uczestnika kwotę 2.700 (dwa tysiące siedemset) zł z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas po upływie tygodnia od doręczenia wnioskodawczyni odpisu niniejszego postanowienia, tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona (art. 3989 § 1 k.p.c.). Obowiązkiem skarżącego jest sformułowanie i uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania w nawiązaniu do przytoczonych przesłanek, a rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania wynika z oceny, czy okoliczności powołane przez skarżącego odpowiadają tym, o których jest mowa w art. 3989 § 1 k.p.c.
Skarżąca wniosła o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, powołując się na występujące w sprawie istotne zagadnienia prawne, które jej zdaniem sprowadzają się do kwestii: - „czy o charakterze władztwa podmiotu obejmującego cudzą nieruchomość w posiadanie od podmiotu związanego niegdyś węzłem zależności od właściciela, decyduje świadomość i wola posiadania podmiotu obejmującego rzecz, czy status poprzednika względem właściciela i wiedza właściciela o fakcie wyzbycia się posiadania przez zbywcę wbrew jego woli i wiedzy, a także czy uzasadniona jest ocena, że dochodzi do przeniesienia posiadania zależnego w sytuacji, gdy rezygnującego posiadacza zależnego i podmiot obejmujący nieruchomość w swe posiadanie, nie łączy żaden stosunek prawny z którym wiąże się wola posiadania zależnego (poddzierżawa, podnajem etc.)”; - „czy przy przyjętej przez Sąd ocenie, że samoistne posiadanie wnioskodawczym datuje się dopiero od 1 października 1990 r., czynność uczestnika jaką było złożenie w sądzie w dniu 19 kwietnia 2019 r. wniosku o zawezwanie wnioskodawczym do próby ugodowej, przerwała bieg zasiedzenia, skoro normy takiej przepisy kodeksu cywilnego nie zawierały, a wola ustawodawcy zmieniającego z dniem 30 czerwca 2022 r. kodeks cywilny (ustawa z dnia 2 grudnia 2021 r. o zmianie ustawy kodeks cywilny, Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2021, poz.2459) przekreśliła zasadność wcześniejszej interpretacji, że zawezwanie do próby ugodowej można traktować jako czynność zmierzającą bezpośrednio w celu dochodzenia roszczenia o wydanie nieruchomości”; - „czy wobec świadomego wprowadzenia przez ustawodawcę w 1965 r. do treści przepisu art. 123 § 1 pkt 1 k.c. kryterium, by czynność wierzyciela w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia mogła spowodować przerwanie biegu przedawnienia (zasiedzenia), była przedsięwzięta bezpośrednio, jako reakcja ustawodawcy na brak takiego ograniczenia w przepisach poprzedzających (art. 279 pkt 2 k.z. i art. lll pkt 2 p.o.p.c.), utrwalona w orzecznictwie i doktrynie wykładnia tej normy, że do czynności takich należy także zawezwanie do próby ugodowej, w sytuacji, gdy jest to czynność, która bez pozytywnej woli przeciwnika zawarcia ugody nie może doprowadzić do skutecznego dochodzenia roszczenia, a tym samym bezpośrednio prowadzić do dochodzenia roszczenia, nie ma charakteru wykładni contra legem, a tym samym, że czynność taka biegu zasiedzenia (przedawnienia) nie przerywa”; - „czy przy przyjęciu, że zasługuje na akceptację utrwalona w orzecznictwie i doktrynie, przed wejściem w życie ustawy z dnia 2 grudnia 2021 r. o zmianie ustawy kodeks cywilny, Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2021, poz.2459), wykładnia art. 123 § 1 pkt 1 k.c., że zawezwanie przeciwnika do próby ugodowej stanowi czynność, która przerywa bieg przedawnienia (zasiedzenia) – brak po stronie wierzyciela niezwłocznego wytoczenia powództwa w celu realizacji swego roszczenia, w wypadku bezskutecznego zakończenia postępowania pojednawczego, powoduje upadek z mocą wsteczną czynności przerywającej bieg przedawnienia, do czego skłania racjonalna interpretacja oparta na analogii do przepisów art. 824 § 1 pkt 3 k.p.c. czy też art. 455 k.c. w zw. z art. 120 § 1 k.c.”.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
