Postanowienie SN z dnia 23 października 2024 r., sygn. II KK 404/24
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marek Pietruszyński
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 23 października 2024 r. sprawy I.M. skazanego z art. 280 § 1 k.k. i inn.
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 22 kwietnia 2024 r., sygn. X Ka 125/24 zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy - Woli w Warszawie z dnia 7 listopada 2023 r., sygn. III K 77/23
na podstawie art. 535 § 3 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
1 . oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną,
2. zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. K.S. ( Kancelaria Adwokacka w W.) obrońcy z urzędu skazanego kwotę 885,60zł (osiemset osiemdziesiąt pięć 60/100), w tym 23 % VAT za sporządzenie i wniesienie kasacji,
3. zwolnić skazanego od ponoszenia na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych postępowania kasacyjnego.
WB.
UZASADNIENIE
W kasacji od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 22 kwietnia 2024 r., sygn. X Ka 125/24, zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy – Woli w Warszawie z dnia 7 listopada 2023 r., sygn. III K 77/23 – skazujący m.in. I.M. za przestępstwa: 1) z art. 280 § 1 k.k. oraz 2) z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 283 k.k., obrońca skazanego zarzuciła rażące naruszenie prawa, które mogło mieć istotny wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie:
1) przepisu art. 6 k.p.k., art. 6 ust. 3 lit d. EKPCz, art. 7 k.p.k., art. 5 § 2 k.p.k. i art. 410 k.p.k., art. 453 § 2 k.p.k. w zw. z art. 433 § 2 k.p.k. i art. 457 § 3 k.p.k. i w zw. z art. 440 k.p.k. polegające na nieprawidłowym przeprowadzeniu kontroli instancyjnej oraz nienależytym, nierzetelnym oraz pozbawionym wnikliwej analizy rozważeniu przez Sąd Okręgowy w Warszawie każdego z zarzutów zawartych w apelacji obrońcy oraz apelacji osobistej I.M., co skutkowało niezasadnym zaakceptowaniem nietrafnych ustaleń Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie w Warszawie, a to naruszających prawo do obrony oraz prawo do rzetelnego procesu, zasadę in dubio pro reo, a nadto ustaleń poczynionych z uchybieniem obowiązkowi Sądu dążenia do wykrycia prawdy materialnej, w postaci przykładowo nierozważenia możliwego innego przebiegu zdarzenia z dnia 5 listopada 2022 r., w tym skazania oskarżonego za czyn z zasady nie objęty wnioskiem o ściganie, a to popełnionym w dniu 5 listopada 2011 r. oraz ustaleń nie opartych na całokształcie zebranego w sprawie materiału dowodowego, a ponadto wadliwe uzasadnienie orzeczenia Sądu odwoławczego, polegające na odwoływaniu się do trafności ustaleń i ocen Sądu I instancji oraz powielaniu stanowiska Sądu Rejonowego w tym w zakresie oddalenia wniosków dowodowych, a braku adekwatnej argumentacji, która wskazywałaby, dlaczego wszystkie podniesione zarzuty oraz argumenty na ich poparcie, nie zasługują na uwzględnienie;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
