Postanowienie SN z dnia 23 października 2024 r., sygn. III KK 430/24
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marek Pietruszyński
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 23 października 2024 r. sprawy G. B. skazanego z art. 244 k.k. w zb. z art. 217 k.k. i inn.
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego od wyroku Sądu Okręgowego w Rzeszowie z dnia 23 lutego 2024 r., sygn. III Ka 717/23 zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w Rzeszowie z 16 sierpnia 2023 r., sygn. II K 371/23
na podstawie art. 535 § 3 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
1 . oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną,
2. zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. M.M.
(Kancelaria Adwokacka w R.) – obrońcy z urzędu
skazanego kwotę 885,60 zł (osiemset osiemdziesiąt pięć
60/100), w tym 23 % VAT za sporządzenie i wniesienie kasacji,
3. zwolnić skazanego od ponoszenia na rzecz Skarbu
Państwa kosztów sądowych postępowania kasacyjnego.
WB.
UZASADNIENIE
Wyrokowi Sądu Okręgowego w Rzeszowie z dnia 23 lutego 2024 r., sygn. III Ka 717/23 zmieniającemu wyrok Sądu Rejonowego w Rzeszowie z 16 sierpnia 2023 r., sygn. II K 371/23 – skazujący G.B. za przestępstwa: 1) z art. 244 k.k. i art. 217 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. oraz 2) z art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., obrońca skazanego w kasacji zarzuciła:
1.rażące naruszenie przez Sąd II instancji art. 433 § 1 i 2 k.p.k. w zw. art. 440 k.p.k., art. 438, art. 447 § 1, 2, art. 434, art. 437, art. 2 § 2, art. 457 k.p.k. w zw. z art. 99a k.p.k. w zw. z art. 45 ust. 1, art. 91 ust. 2 Konstytucji oraz art. 6 ust. 1-3 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (dalej jako Konwencja), poprzez rzeczywiste nierozważenie i pominięcie treści apelacji skazanego, co miało istotny wpływ na treść wyroku, mocą którego Sąd II instancji zmienił wyrok Sądu I instancji na niekorzyść skazanego, a w pozostałej części utrzymał w mocy rażąco niesprawiedliwy wyrok.
Zdaniem skarżącej Sąd II instancji ograniczył swoje rozpoznanie do powtórzenia zarzutów obrony i lakonicznego powtórzenia argumentacji Sądu I instancji, odnosząc się w bardzo małym zakresie do konkretnej ich treści, a zarzuty te ze względu na swój charakter miały istotny wpływ na wynik sprawy, gdyby zostały należycie rozpoznane; zarzutu tego nie niweluje fakt, że w uzasadnieniu znajduje się kilka bardzo ogólnych zdań - uwag wobec apelującego, z pominięciem konkretnej treści apelacji; Sąd odwoławczy, wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 457 § 3 w zw. z art. 433 § 1 i 2 k.p.k., nie przeprowadził oceny, czy może sporządzić uzasadnienie swojego wyroku na formularzu UK 2 (art. 99a § 1 k.p.k.) w taki sposób, który zagwarantuje stronie prawo do rzetelnego procesu odwoławczego, a więc rzetelnego i konkretnego ustosunkowania się do każdego istotnego argumentu zawartego w apelacji i przedstawienia takiej oceny właśnie w uzasadnieniu wyroku sądu odwoławczego (SN - wyrok z dnia 11 VIII 2020 r„ sygn. akt I KA 1/20); Sąd II instancji w kilku zdaniach powtórzył ustalenia Sądu I instancji dokonując w ślad za Sądem Rejonowym w Rzeszowie domniemań na niekorzyść oskarżonego, co jest niedopuszczalne; powyższe naruszyło prawo strony do rzetelnego procesu (art. 6 ust. 1 Konwencji), gdyż standard rzetelnego procesu obejmuje także postępowanie odwoławcze, a jednym z wyznaczników tego standardu jest wyraźne wskazanie w uzasadnieniu wyroku podstawy rozstrzygnięcia - takie odniesienie się do argumentacji stron, które gwarantuje stronie możliwość stwierdzenia rzeczywistego skorzystania z prawa do apelacji; zrealizowanie obowiązku ujętego w art. 6 ust. 1 Konwencji wymaga odniesienia się w uzasadnieniu wyroku do każdego istotnego - na tle konkretnej sprawy - argumentu, a zatem brak odniesienia do takiej argumentacji (np. zupełne przemilczenie istotnej kwestii) stanowi o naruszeniu standardu rzetelnego procesu, Sąd II instancji w sposób rażący pozostawił poza swoimi rozważaniami argumentację podważającą ustalenia Sądu I instancji; skazany ma poczucie nienależytego rozpoznania swojej sprawy przez Sąd II instancji, braku rozważania zarzutów zgodnie z art. 433 k.p.k. - pozbawienia go prawa do rozpoznania sprawy przez Sąd II instancji;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
