Postanowienie SN z dnia 20 września 2024 r., sygn. V KK 506/23
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Antoni Bojańczyk
po rozpoznaniu w dniu 20 września 2024 r.
w Izbie Karnej na posiedzeniu bez udziału stron (art. 535 § 3 k.p.k.),
sprawy M. Ś.,
skazanego z art. 276 k.k.,
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę
od wyroku Sądu Okręgowego w Bydgoszczy
z dnia 31 maja 2023 r., sygn. IV Ka 681/22,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w Bydgoszczy
z dnia 31 maja 2022 r., sygn. IV K 476/21,
p o s t a n o w i ł:
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną;
2. obciążyć skazanego M. Ś. kosztami sądowymi
postępowania kasacyjnego.
[PGW]
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 31 maja 2022 r., sygn. IV K 476/21 M.Ś. został skazany za czyn z art. 276 k.k. na karę roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności. Ponadto Sąd ten orzekł w przedmiocie kosztów sądowych.
Po rozpoznaniu apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego, Sąd Okręgowy w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 31 maja 2023 r., sygn. IV Ka 681/22 utrzymał zaskarżony wyrok w mocy.
Od prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Bydgoszczy kasację wywiódł obrońca M.Ś. Zaskarżając wyrok sądu odwoławczego w całości, podniósł zarzut rażącej obrazy przepisów postępowania, mającej istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku, tj. art. 7 k.p.k., art. 4 k.p.k. i art. 5 § 2 k.p.k., polegającej na „dokonaniu dowolnej i błędnej oceny materiału dowodowego z naruszeniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, poprzez dokonanie oceny zgromadzonych dowodów wyłącznie przez pryzmat postawionych w apelacji zarzutów dotyczących obrazy oceny poszczególnych dowodów, bez przeprowadzenia kompleksowej oceny, a jedynie wskazanie przez Sąd Okręgowy w Bydgoszczy takiej konieczności, oceny całości zebranego materiału dowodowego w sposób definitywnie eliminujący inne możliwe wersje przebiegu zdarzenia ustalanego na podstawie dowodów pośrednich w postaci tzw. „poszlak”, w sytuacji w której całe postępowanie dowodowe przeprowadzone zarówno przez sąd pierwszej instancji, jak i sąd drugiej instancji, sprowadza się de facto do wykazania, że skarżącemu zostały doręczone z sądu akta sprawy, co powinno jednocześnie w rzetelnym procesie przeprowadzonym w sposób pełny i spełniający dyrektywy obowiązku sądu dążenia do ustalenia prawdy materialnej, stanowić dopiero początek rozważań zmierzających do ustalenia dalszego przebiegu zdarzeń wpływających na wyczerpanie przez oskarżonego znamion przedmiotowych i podmiotowych zarzucanego mu przestępstwa, tj. czy po odebraniu akt faktycznie wszedł w ich posiadanie, czy inne osoby trzecie miały dostęp do odbieranej przez niego korespondencji, czy miał możliwość ukrycia lub zniszczenia akt w warunkach zamkniętego zakładu karnego, w którym przebywał, czy miał motyw w dopuszczeniu się zarzucanego mu czynu oraz co mogło stać się z aktami w alternatywnych możliwych wersjach następujących po ustalonym i uznanym za pewny przez sąd rozpoznający sprawę fakcie potwierdzenia odbioru przesyłki zawierającej akta przez oskarżonego, przy uwzględnieniu okoliczności, że akta te nie zostały odnalezione, a skarżący nie byłby w stanie całkowicie ich zniszczyć lub ukryć w warunkach panujących w zamkniętej jednostce penitencjarnej”.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
