Postanowienie SN z dnia 11 grudnia 2024 r., sygn. II KZ 63/24
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Zbigniew Kapiński (przewodniczący)
SSN Marek Siwek
SSN Igor Zgoliński (sprawozdawca)
Protokolant Weronika Woźniak
w sprawie E. Z.,
oskarżonego z art. 53 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i in.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu,
w dniu 11 grudnia 2024 r.,
zażalenia oskarżonego,
na postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 listopada 2024 r., sygn. akt II KO 154/23 w przedmiocie zastosowania tymczasowego aresztowania,
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 538 § 2 zd. drugie k.p.k. w zw. z art. 545 § 1 k.p.k.
postanowił:
utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 19 listopada 2024 r., sygn. II KO 154/23, Sąd Najwyższy wznowił z urzędu postępowanie karne i uchylił w całości wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 25 stycznia 2023 r. w sprawie II AKa 163/21, w tym także wobec oskarżonego E. Z. w oparciu o treść art. 435 k.p.k. w zw. z art. 545 § 1 k.p.k. Sprawę następczo przekazał sądowi II instancji do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym. Jednocześnie Sąd Najwyższy wydał postanowienie, w którym na podstawie art. 538 § 2 k.p.k. w zw. z art. 545 § 1 k.p.k. i art. 249 § 1 k.p.k. w zw. z art. 258 § 2 k.p.k. zastosował wobec oskarżonego E. Z. środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania. Czas trwania środka został określony na czas 3 miesięcy, tj. do dnia 17 lutego 2025 r. z zastrzeżeniem, że w związku z uchyleniem prawomocnego wyroku oraz ogłoszeniem postanowienia o tymczasowym aresztowaniu w dniu 19 listopada 2024 r. o godz. 9.00, okres stosowania środka zapobiegawczego należy liczyć od tej właśnie chwili. W pisemnych motywach orzeczenia Sąd Najwyższy podniósł, że E. Z. został skazany na łączną karę 8 lat pozbawienia wolności za popełnienie szeregu przestępstw tzw. narkotykowych, w tym z art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Tym samym dla zabezpieczenia prawidłowego toku dalszego postępowania niezbędne jest stosowanie wobec oskarżonego tymczasowego aresztowania. Przemawia za tym po pierwsze fakt, że zgromadzone w sprawie dowody omówione w uzasadnieniu wyroku sądu I instancji wskazują na duże prawdopodobieństwo, że oskarżony popełnił zarzucane mu przestępstwa. Po drugie oskarżonemu zarzuca się między innymi popełnienie zbrodni oraz występku zagrożonych karami pozbawienia wolności, których górna granica wynosi co najmniej 8 lat. Sąd I instancji skazał go natomiast na karę pozbawienia wolności w rozmiarze 8 lat. Potrzeba zastosowania tymczasowego aresztowania znajduje uzasadnienie w przesłankach zdefiniowanych w art. 258 § 2 k.p.k. Istnieje bowiem domniemanie potrzeby zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania w związku z grożącą surową karą, której perspektywa odbycia mogłaby skłaniać oskarżonego do utrudniania postępowania. Stosując izolacyjny środek zapobiegawczy Sąd Najwyższy ocenił również podstawy z art. 259 k.p.k. wskazując, iż nie znajdują one w przypadku oskarżonego zastosowania.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
