Postanowienie SN z dnia 17 października 2024 r., sygn. III USKP 148/23
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Maciej Pacuda
w sprawie z odwołania M. S.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Opolu
o ubezpieczenie społeczne,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 17 października 2024 r.,
skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu
z dnia 8 sierpnia 2022 r., sygn. akt III AUa 1376/21,
odrzuca skargę kasacyjną.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Opolu wyrokiem z dnia 12 maja 2021 r., wydanym na skutek odwołania wniesionego przez ubezpieczoną M. S. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Opolu z dnia 18 listopada 2019 r., zmienił tę decyzję, stwierdzając, że ubezpieczona podlega dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu również w okresach od dnia 13 stycznia 2019 r. do dnia 28 lutego 2019 r. oraz po dniu 1 kwietnia 2019 r. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą.
Sąd Okręgowy ustalił, że organ rentowy decyzją z dnia 27 maja 2019 r. odmówił przyznania ubezpieczonej prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 24 kwietnia 2019 r. do dnia 15 maja 2019 r., ponieważ opłaciła ona składkę na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe za styczeń 2019 r. w zaniżonej wysokości, za luty 2019 r. - z opóźnieniem, a za kwiecień 2019 r. - po terminie i w zaniżonej wysokości, wobec czego jej dobrowolne ubezpieczenie chorobowe ustało, zaś niezdolność do pracy powstała w okresie, w którym nie podlegała takiemu ubezpieczeniu. Ubezpieczona we wniosku z dnia 17 czerwca 2019 r. zwróciła się do organu rentowego z prośbą o przywrócenie terminu do opłacenia składek za kwiecień i maj 2019 r. ze względu na brak zawinienia i pozostawanie w zaufania do pracownika biura rachunkowego. W kolejnym piśmie z dnia 29 lipca 2019 r. rozszerzyła wniosek o czerwiec 2019 r. Organ rentowy nie wyraził jednak na to zgody. W tej sytuacji ubezpieczona w piśmie z dnia 20 września 2019 r. ponowiła wniosek o przywrócenie terminu, zwracając uwagę, że organ rentowy poinformował ją w piśmie z dnia 13 marca 2019 r., że na jej koncie istnieje nadpłata składek na ubezpieczenie zdrowotne, która została ona zaliczona na poczet bieżących należności. Organ rentowy ponownie odmówił zgody, a decyzją z dnia 18 listopada 2019 r. stwierdził, że ubezpieczona podlega dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu między innymi w 2019 r. do dnia 12 stycznia, a następnie od dnia 1 marca do dnia 31 marca jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą W uzasadnieniu tej decyzji organ rentowy podał, że składki za styczeń, luty, kwiecień i czerwiec 2019 r. nie zostały opłacone w ustawowym terminie płatności, za okres od kwietnia 2019 r. zostały również opłacone w zaniżonej wysokości, gdyż nie spełniając warunków do przyznania zasiłku, ubezpieczona zmniejszyła podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie za okresy niezdolności do pracy. Ponadto organ rentowy stwierdził, że do dnia 12 stycznia 2019 r. ubezpieczona miała prawo do świadczenia rehabilitacyjnego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
