Postanowienie SN z dnia 9 października 2024 r., sygn. I USK 60/24
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Robert Stefanicki
w sprawie z odwołania D. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej w G.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Zabrzu
z udziałem zainteresowanej A. T.
o podleganie polskiemu ustawodawstwu, o wydanie zaświadczenia A1,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 9 października 2024 r.,
skargi kasacyjnej odwołującej się Spółki od wyroku Sądu Apelacyjnego
w Katowicach
z dnia 26 września 2023 r., sygn. akt III AUa 1720/21,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od odwołującej się D. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej w G. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Zabrzu 240 (dwieście czterdzieści) złotych z ustawowymi odsetkami za czas po upływie tygodnia od dnia doręczenia niniejszego orzeczenia odwołującej się Spółce do dnia zapłaty.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w Katowicach wyrokiem z dnia 26 września 2023 r. oddalił apelację odwołującej się D. Spółki z o.o. Spółki komandytowej w G. (dalej także jako Spółka) od wyroku Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 13 sierpnia 2021 r. oddalającego odwołanie Spółki jako płatnika składek od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Zabrzu z 15 września 2020 r. stwierdzającej, że zainteresowana A. T. nie podlega ustawodawstwu polskiemu jako osoba zatrudniona w Spółce na podstawie umowy zlecenia, w okresie od 4 sierpnia 2020 r. do 3 sierpnia 2021 r. i odmawiającej Spółce wydania zaświadczenia A1 potwierdzającego, że w okresie objętym decyzją będzie miało zastosowanie ustawodawstwo polskie. W wyrokach Sądów meriti przyjęto, że organ rentowy, wykonując zarządzenie Sądu Okręgowego z dnia 10 sierpnia 2020 r., prawidłowo przeprowadził procedurę określoną w art. 16 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.Urz.UE.L. 284 z dnia 30 października 2009 r., dalej jako rozporządzenie wykonawcze), skoro pismem z dnia 31 sierpnia 2020 r. powiadomił niemiecką instytucję ubezpieczeniową (a także strony) o zastosowaniu w stosunku do zainteresowanej na podstawie art. 16 ust. 1 i 2 rozporządzenia WE nr 883/2004 ustawodawstwa niemieckiego oraz że ustalenie to ma charakter tymczasowy. Właściwa instytucja niemiecka nie złożyła sprzeciwu do tymczasowo ustalonego ustawodawstwa niemieckiego, a więc stało się ono ostateczne. Wobec stanowiska milcząco przyjętego przez niemiecką instytucję ubezpieczeniową organ rentowy nie mógł zatem uznać, że zainteresowana podlegała za ten sam okres ustawodawstwu polskiemu, ponieważ według art. 11 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U.UE.L z 2004 r. Nr 166, s. 1; dalej jako rozporządzenie podstawowe) zasadą jest podleganie ustawodawstwu tylko jednego państwa Unii Europejskiej. Skoro zatem, zainteresowana jako pracownik odwołującej się, której dotyczyła zaskarżona decyzja, została objęta ustawodawstwem niemieckim i nie podlega ustawodawstwu polskiemu, to organ rentowy zasadnie odmówił wydania w stosunku do niej zaświadczenia A1.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
