Logo Platforma Księgowych i Kadrowych
    Pokaż wyniki dla:
    Pokaż wyniki dla:
    uźytkownik Zaloguj się koszyk Kup dostęp
    • Twój panel
    • Tematyka
      • Podatki (606715)
      • Kadry i płace (26075)
      • Obrót gospodarczy (88754)
      • Rachunkowość firm (3835)
      • Ubezpieczenia (35850)
    • Aktualności
    • Kalkulatory
    • Porady i artykuły
    • Tematy na czasie
      • ZMIANY 2026
      • KSeF 2026
      • ZMIANY 2025
      • SYGNALIŚCI
    • Czasopisma
    • Akty prawne
    • Interpretacje
    • Orzeczenia
    • Formularze
    • Wskaźniki i stawki
    • Narzędzia i programy
      • Kursy walut
      • PKD
      • PKWiU 2015
      • KŚT ze stawkami amortyzacji
    • Terminarz
    • Wideoporady
    21.11.2024

    Postanowienie SN z dnia 21 listopada 2024 r., sygn. I CSK 1899/23

    21 listopada 2024 r.

    Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

    SSN Mariusz Łodko

    1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;

    2. zasądza od Banku spółki akcyjnej w W. na rzecz E. S. 5 400 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie za czas po upływie tygodnia od dnia doręczenia pozwanemu odpisu niniejszego postanowienia.

    UZASADNIENIE

    Pozwany Bank spółka akcyjna w W. wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 21 grudnia 2022 r. Wniosek o jej przyjęcie do rozpoznania uzasadnił wystąpieniem istotnych zagadnień prawnych (art. 398 § 1 pkt 1 k.p.c.), tj.: 1) czy konsument, będący stroną umowy kredytu denominowanego do waluty obcej, obarczony jest nieograniczonym ryzykiem deprecjacji waluty polskiej w stosunku do waluty obcej, która w konsekwencji może skutkować wzrostem wysokości raty i salda zadłużenia z tytułu zaciągniętego kredytu w przeliczeniu na PLN, w sytuacji gdy na podstawie postanowień umownych obowiązujących od momentu jej zawarcia, przysługuje mu prawo do przewalutowania kredytu na walutę krajową, w której uzyskuje wynagrodzenie, a podjęcie decyzji, co do skorzystania z przedmiotowego prawa nie jest uzależnione od wyrażenia przez bank jakiejkolwiek zgody bądź uiszczenia na rzecz kredytodawcy dodatkowego wynagrodzenia, co pozwoliłoby na całkowite wyeliminowanie ryzyka walutowego związanego z zawartą umową kredytu denominowanego do waluty obcej, a tym samym, czy zasadnym jest przyjęcie, że w sytuacji zawarcia przez konsumenta z kredytodawcą umowy kredytu denominowanego do waluty obcej, na mocy której konsument w dowolnie wybranym przez siebie momencie może dokonać przewalutowania kredytu do waluty krajowej, dochodzi do ukształtowania postanowień umowy w taki sposób, który skutkowałby naruszeniem dobrych obyczajów i interesu konsumenta w stopniu rażącym?; 2) czy w przypadku orzeczenia przez sąd o bezskuteczności klauzul przeliczeniowych, zawartych w postanowieniach umowy kredytu denominowanego w walucie obcej, pierwotny zamiar strony zawartego stosunku prawnego i jej wola ma decydujące znaczenie dla dokonania oceny czy umowa może wiązać strony i być wykonywana w jej pozostałym zakresie, z pominięciem postanowień uznanych za bezskuteczne?; 3) czy wobec dopuszczalnej na gruncie orzecznictwa TSUE i orzecznictwa sądów krajowych (w tym orzecznictwa Sądu Najwyższego) dystynkcji pomiędzy walutą zobowiązania, a walutą wykonania zobowiązania, uzasadnionym jest, aby oceniać postanowienia umowne dotyczące mechanizmów przeliczeniowych, a więc postanowienia bezpośrednio determinujące walutę wykonania zobowiązania, wynikającego z umowy kredytu denominowanego, w kontekście głównych świadczeń stron w rozumieniu art. 385 § 1 zdanie drugie k.c.?; 4) kiedy staje się wymagalne roszczenie konsumenta o zapłatę kwot uiszczonych tytułem wykonania umowy kredytu, której nieważność została stwierdzona przez sąd, z uwagi na istnienie w treści stosunku prawnego postanowień uznanych za niedozwolone, zważywszy, że ze stanowiska prezentowanego przez Sąd Najwyższy wynika, iż w takim przypadku, każdej ze stron nieważnej umowy kredytu przysługują odrębne roszczenia o zwrot świadczeń pieniężnych, spełnionych w jej wykonaniu dopiero wtedy, gdy umowa stanie się trwale bezskuteczna, a stan ten powstaje w chwili, gdy należycie poinformowany konsument wyrazi zgodę na związanie niedozwolonymi postanowieniami umownymi albo zgody tej odmówi, natomiast skuteczność oświadczeń kredytobiorcy zależy od tego, czy został on uprzednio należycie poinformowany o konsekwencjach stwierdzenia abuzywności postanowień, która to czynność, w myśl orzecznictwa TSUE, winna zostać dokonana przed sądem?; 5) czy umowa kredytu ma charakter umowy wzajemnej w świetle regulacji art. 497 k.c. w zw. z art. 496 k.c.?

    ikona kłódki
    Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

    Już dziś zamów dostęp
    do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

    • Codzienne aktualności prawne
    • Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
    • Bogatą bibliotekę materiałów wideo
    • Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
    Masz już konto? Zaloguj się
    Kup dostęp
    ikona kłódki
    Funkcjonalności dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

    Już dziś zamów dostęp
    do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

    • Codzienne aktualności prawne
    • Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
    • Bogatą bibliotekę materiałów wideo
    • Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
    Masz już konto? Zaloguj się
    Kup dostęp
    • INFOR.PL
    • INFORLEX
    • GAZETA PRAWNA
    • INFORORGANIZER
    • SKLEP
    Copyright © 2025 INFOR PL S.A.