Postanowienie SN z dnia 7 listopada 2024 r., sygn. I KK 333/24
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Małgorzata Wąsek-Wiaderek
w sprawie M. W.,
wobec którego umorzono postępowanie karne o czyny z art. 190 § 1 k.k. i in.
i zastosowano środek zabezpieczający,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 7 listopada 2024 r.,
w trybie art. 535 § 3 k.p.k.,
kasacji obrońcy skazanego od postanowienia Sądu Okręgowego w Świdnicy
z dnia 15 kwietnia 2024 r., IV Kz 147/24,
utrzymującego w mocy postanowienie Sądu Rejonowego w Kłodzku
z dnia 19 marca 2024 r., II K 1011/23,
o umorzeniu postępowania i zastosowaniu środka zabezpieczającego,
p o s t a n o w i ł:
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną;
2. zwolnić M. W. od kosztów sądowych postępowania kasacyjnego, obciążając nimi Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
Postanowieniem Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 19 marca 2024 r., II K 1011/23, postępowanie karne przeciwko M. W., podejrzanemu o dziewiętnaście czynów zabronionych (w tym: dziesięć czynów kwalifikowanych z art. 190 § 1 k.k.; osiem czynów zakwalifikowanych z art. 216 § 1 k.k. i jeden czyn zakwalifikowany z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.), zostało umorzone na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 31 § 1 k.k. a w stosunku do podejrzanego zastosowano środek zabezpieczający w postaci pobytu w zakładzie psychiatrycznym.
Zażalenie na to postanowienie wniosła obrońca podejrzanego, która zaskarżyła je w całości i zarzuciła:
„1. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jego treść, polegający na niesłusznym uznaniu, że podejrzany M. W. dokonał przestępstwa kradzieży na szkodę P. S. i M. Z., podczas gdy zeznania tych świadków, które Sąd ocenił jako wiarygodne, prowadzą do wniosku, że nie potrafili oni określić osoby sprawcy, z zapisu monitoringu nie ma możliwości jednoznacznego stwierdzenia, że sprawcą jest podejrzany, a także w miejscu przebywania podejrzanego rzeczonych przedmiotów nie odnaleziono;
2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jego treść, polegający na niesłusznym uznaniu, że czyn zarzucany podejrzanemu M. W. charakteryzuje się znacznym stopniem społecznej szkodliwości, co umożliwiło orzeczenie wobec podejrzanego środka zabezpieczającego polegającego na pobycie w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym, podczas gdy kompleksowa ocena okoliczności czynów popełnionych przez M. W. pozwala na uznanie, że Sąd I instancji przydał zbytnią rangę kwalifikatorom określonym w art. 115 § 2 k.k., a to: rozmiarowi wyrządzonej szkody, sposobowi i okolicznościom popełnienia czynu, postaci zamiaru i motywacji sprawcy, których prawidłowa ocena przemawia za uznaniem zarzucanych podejrzanemu czynów za czyny o nieznacznym stopniu społecznej szkodliwości”.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
