Postanowienie SN z dnia 23 października 2024 r., sygn. II KO 145/24
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Adam Roch
po rozpoznaniu w Izbie Karnej
w sprawie W. A. i R. S.
o odszkodowanie i zadośćuczynienie
na posiedzeniu bez udziału stron
w dniu 23 października 2024 r.
wniosku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 9 października 2024 r., sygn. akt II AKa 221/24
o przekazanie sprawy innemu sądowi równorzędnemu
na podstawie art. 37 k.p.k.
postanowił:
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 9 października 2024 r., wydanym w sprawie o sygn. akt II AKa 221/24, Sąd Apelacyjny w Lublinie na podstawie art. 37 k.p.k. zwrócił się do Sądu Najwyższego o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu, powołując się na dobro wymiaru sprawiedliwości. W uzasadnieniu tej decyzji wskazano nadto, że przedmiotem sprawy jest rozpoznanie apelacji, wniesionych przez prokuratora, pełnomocnika R. S., pełnomocnika W. A. oraz pełnomocnika Prezesa Sądu Apelacyjnego w Lublinie reprezentującego Skarb Państwa, od wyroku Sądu Okręgowego w Siedlcach, zasądzającego na rzecz wnioskodawców od Skarbu Państwa zadośćuczynienia za niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie stosowane uprzednio w sprawie Sądu Okręgowego w Siedlcach, sygn. akt II K 18/21, a następnie Sądu Apelacyjnego w Lublinie, sygn. akt II AKa 330/21. Powyższe okoliczności – zdaniem sądu wnioskującego – mogą w odczuciu społecznym wzbudzić przekonanie o braku warunków do obiektywnego orzekania. Tym samym podniesiono, że dobro wymiaru sprawiedliwości wymaga przekazania sprawy innemu sądowi równorzędnemu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
