Wyrok NSA z dnia 6 września 2024 r., sygn. III FSK 307/24
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Borszowski, Sędzia NSA Bogusław Woźniak (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Krzysztof Przasnyski, po rozpoznaniu w dniu 6 września 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 8 listopada 2023 r., sygn. akt I SA/Bd 397/23 w sprawie ze skargi P. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bydgoszczy z dnia 27 czerwca 2023 r., nr SKO-4231/279/2023 w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2018 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z 8 listopada 2023 r., sygn. akt I SA/Bd 397/23, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę P. w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bydgoszczy z 27 czerwca 2023 r. nr SKO-4231/279/2023 w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2018 r. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia Sąd I instancji wskazał art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2023 r., poz. 259 ze zm.) – dalej jako: "p.p.s.a".
Skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy wniosła P. S.A. w W. (Spółka) zaskarżając ten wyrok w całości. Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) w zw. z art. 174 pkt 2 p.p.s.a., co miało istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez błędne przyjęcie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy, że nie doszło do naruszenia przez organ odwoławczy w zaskarżonej decyzji przepisów art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ), dalej: "o.p." i w konsekwencji art. 1a ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych w brzmieniu obowiązującym w 2018 roku (Dz. U. z 2017 r. poz. 1785 ze zm. ) zwana dalej u.p.o.l., przez brak dowodowego wykazania, że skarżąca prowadzi lub może prowadzić na nich działalność gospodarczą, że osiąga z nich przychody ponieważ w sprawie zebrano niepełny materiał dowodowy i w konsekwencji spowodowało to wadliwe uznanie, że grunty po zlikwidowanej prawnie i faktyczniei kolejowej podlegają opodatkowaniu jak dla gruntów związanych z działalnością gospodarczą zamiast prawidłowo opodatkowaniu ich wg stawki jak dla gruntów pozostałych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
