17.09.2024

Opłaty za usługi wodne a pobór zwrotny – analiza przypadku - Wyrok NSA z dnia 17 września 2024 r., sygn. III OSK 114/23

Opłata za usługi wodne za pobór zwrotny nie jest naliczana, jeśli nie spełniono przesłanek wyłączenia określonych w art. 270 ust. 2 i 2a Prawa wodnego, a kwestia przedawnienia decyzji administracyjnej dotyczącej takich opłat może być oceniana w świetle art. 68 § 2 Ordynacji podatkowej, co pozwala na przedłużenie terminu wydania decyzji do 5 lat, jeśli nie ujawniono wszystkich danych niezbędnych do określenia wysokości opłaty.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędziowie: Sędzia NSA Teresa Zyglewska (spr.) Sędzia NSA Piotr Korzeniowski po rozpoznaniu w dniu 17 września 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Spółki W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 29 września 2022 r., sygn. akt II SA/Gl 796/22 w sprawie ze skargi Spółki W. na decyzję Dyrektora Zarządu Zlewni w Katowicach Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie z dnia 30 marca 2022 r., nr GL.ZUO.2.470.1790.2.2018.AS/RKW-2022-5746 w przedmiocie opłaty stałej za usługi wodne oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 29 września 2022 r., sygn. akt II SA/Gl 796/22 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach (dalej: Sąd I instancji, WSA) oddalił skargę Spółki W. na decyzję Dyrektora Zarządu Zlewni w Katowicach Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie (dalej: organ, Dyrektor) z 30 marca 2022 r., nr GL.ZUO.2.470.1790.2. 2018.AS/RKW-2022-5746 w przedmiocie opłaty stałej za usługi wodne.

Z powyższym rozstrzygnięciem nie zgodziła się Spółka Wodna W. (dalej: skarżąca kasacyjnie, spółka) i w skardze kasacyjnej zarzuciła zaskarżonemu wyrokowi:

1) naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w związku z niżej wskazanymi regulacjami k.p.a., polegające na niedostrzeżeniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, że Dyrektor naruszył normy art. 7, 77 § 1 oraz art. 80 i art. 107 § 3 k.p.a. w związku z art. 16 pkt 40 i art. 268 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo Wodne poprzez zaniechanie w postępowaniu dowodowym wyjaśnienia, czy skarżąca kasacyjnie w ramach posiadanego pozwolenia wodnoprawnego realizuje pobór zwrotny (brak w opinii biegłego ustaleń na okoliczność ilości wody, która polega poborowi zwrotnemu, autor opinii nie odnosi się do definicji poboru zwrotnego, jak i nie określa ilości wody, która ulega poborowi zwrotnemu) w wyniku czego błędnie ustalono, że spółka powinna uiszczać opłatę stałą za pobór wody, co miało istotny wpływ na wydanie i treść decyzji wyżej wymienionego organu, gdyż doprowadziło do określenia w pkt 1 sentencji decyzji opłaty w wysokości 24.317,00 zł za pobór wód powierzchniowych ujęciem na rzece M. za okres od 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2018 r., a także na treść wyroku Sądu I instancji, poprzez oddalenie skargi skarżącej;

ikona kłódki
Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

  • Codzienne aktualności prawne
  • Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
  • Bogatą bibliotekę materiałów wideo
  • Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
Kup dostęp
Powiązane dokumenty
ikona zobacz najnowsze Dokumenty podobne