Wyrok NSA z dnia 22 sierpnia 2024 r., sygn. III FSK 195/24
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Stachurski (sprawozdawca), Sędzia NSA Jacek Pruszyński, Sędzia WSA (del.) Agnieszka Olesińska, po rozpoznaniu w dniu 22 sierpnia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie, od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, z dnia 11 października 2023 r., sygn. akt III SA/Wa 1000/23, w sprawie ze skargi M. L., na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie, z dnia 30 stycznia 2023 r., nr 1401-IEE2.711.7.40.2022.3.PM, w przedmiocie egzekucji świadczeń pieniężnych, oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
1. Wyrok sądu pierwszej instancji.
Wyrokiem z 11 października 2023 r., III SA/Wa 1000/23, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi M. L. (dalej: "Skarżąca"), uchylił postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z 30 stycznia 2023 r., nr 1401-IEE2.711.7.40.2022.3.PM oraz poprzedzające je postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Siedlcach z 7 listopada 2022 r., nr 1426-SEW.713.10.2022, w przedmiocie egzekucji świadczeń pieniężnych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że organy rozpoznały zarzuty zgłoszone przez Skarżącą w postępowaniu egzekucyjnym wbrew istocie tych zarzutów. Zdaniem sądu, Skarżąca konsekwentnie w tej sprawie podnosiła, że nie została prawidłowo doręczona jej decyzja przenosząca na nią odpowiedzialność za zaległości podatkowe Spółki w podatku dochodowym oraz podatku od towarów i usług. Dokonując analizy wniosku (pisma) strony należało przyjąć, że Skarżąca sformułowała zarzut nieistnienia obowiązku - art. 33 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2020 r. poz. 1427 z późn. zm.; dalej: "u.p.e.a."). Organ wbrew istocie żądania Skarżącej, opierając się na błędnym doprecyzowaniu przez nią zarzutu, uznał, że w sprawie należy rozpatrzyć zarzut oparty na treści art. 33 § 2 pkt 2 lit. c u.p.e.a. Zdaniem sądu, organ egzekucyjny uchylił się od rozpoznania istoty żądania Skarżącej, czym naruszył art. 7, art. 8 § 1, art. 9 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 735 z późn. zm.; dalej: "k.p.a.") oraz art. 33 § 4 u.p.e.a. Sąd zobowiązał organ, aby ponownie rozpoznając sprawę przyjął, że Skarżąca wniosła zarzut nieistnienia obowiązku i przy uwzględnieniu wszystkich istotnych w przekonaniu organu okoliczności ocenił, czy zarzut ten może być uznany za zasadny.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
