Wyrok SN z dnia 18 lipca 2024 r., sygn. II NSNC 342/23
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Maria Szczepaniec (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Elżbieta Karska
Radosław Jeż (ławnik Sądu Najwyższego)
w sprawie z powództwa M. S.
przeciwko B. F. (poprzednio L.)
o zapłatę
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych w dniu 18 lipca 2024 r.
skargi nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego od nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym Sądu Rejonowego w Kielcach z 30 listopada 2007 r., sygn. VII Nc 413/07
uchyla w całości zaskarżony nakaz zapłaty i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Kielcach.
[SOP]
UZASADNIENIE
Nakazem zapłaty z dnia 30 listopada 2007 r. wydanym w postępowaniu nakazowym Sąd Rejonowy w Kielcach, VII Nc 413/07 nakazał pozwanej B.L., aby zapłaciła na rzecz powoda M.S. kwotę 20.200 zł z odsetkami umownymi 0,2% dziennie od dnia 31 stycznia 1997 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 2670 zł tytułem kosztów postępowania w tym kwotę 2400 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu, albo żeby pozwana wniosła w tymże terminie zarzuty.
W uzasadnieniu sporządzonym na podstawie art. 92 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 2024 poz. 622, dalej: „u.SN”) wskazano, żewprzedmiotowej sprawie nie zaistniały negatywne przesłanki uniemożliwiające wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym. Zgodnie z treścią art. 485 §1k.p.c. w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania zaskarżonego orzeczenia nakaz zapłaty mógł zostać wydany, jeżeli powód dochodził roszczenia pieniężnegoalbo świadczenia innych rzeczy zamiennych, a okoliczności uzasadniające dochodzone żądanie były udowodnione dołączonym do pozwu: dokumentem urzędowym, zaakceptowanym przez dłużnika rachunkiem, wezwaniemdłużnika do zapłaty i pisemnym oświadczeniem dłużnika o uznaniu długu, zaakceptowanym przez dłużnika żądaniem zapłaty, zwróconym przez bank inie zapłaconym z powodu braku środków na rachunku bankowym. Wyjaśniono, żepowód dochodził roszczenia pieniężnego, zaś w świetle podstawy faktycznej przytoczonej w uzasadnieniu pozwu nie sposób uznać, aby roszczenie powoda byłooczywiście bezzasadne, ewentualnie aby przytoczone przez powoda okoliczności budziły wątpliwości. Sąd Rejonowy wskazał, że z uzasadnienia pozwu idołączonych do niego dokumentów wynika jednoznacznie, że pozwana była zobowiązana do zapłaty kwoty 20.200,00 zł W.R., a wszelkie prawa dotyczące przedmiotowej należności zostały na podstawie umowy cesji przelane na rzecz powoda M.S. Nadto powód był w posiadaniu weksla in blanco i deklaracji wekslowej wystawionej przez B.L. narzecz powoda na zabezpieczenie roszczenia M.S. wobec B.L. w kwocie 20.200,00 zł. Zgodnie z treścią przedmiotowej deklaracji wekslowej pozwana zobowiązała się, iż zwróci dług w kwocie 20.200,00 zł płatnej w miesięcznych ratach do dnia 30 grudnia 2008 roku, zaś w przypadku niedotrzymania terminu i wysokości jednej miesięcznej wpłaty raty wierzycielowi będzie przysługiwało prawo do naliczania odsetek umownych w wysokości 0,2% dziennie liczonych od dnia 31 stycznia 1997 roku. Wskazano, że z uwagi na treść deklaracji wekslowej odsetki uległy nowacji i na tej podstawie powód domagał się zapłaty odsetek umownych w wysokości 0,2% dziennie liczonych od dnia 31 stycznia 1997 roku.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
