Postanowienie SN z dnia 25 lipca 2024 r., sygn. I CSK 1590/23

25 lipca 2024 r.

Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

SSN Dariusz Dończyk

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;

2. zasądza od wnioskodawcy P. S. na rzecz
‎ uczestniczki postępowania K. S. kwotę
‎ 5400 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów
‎ postępowania kasacyjnego z odsetkami, w wysokości odsetek
‎ ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia
‎ pieniężnego za czas po upływie tygodnia od dnia doręczenia
‎ wnioskodawcy odpisu niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty.

UZASADNIENIE

Określone w art. 398⁴ § 2 k.p.c. – stosowanego odpowiednio w związku z art. 13 § 2 k.p.c. w postępowaniu nieprocesowym – wymaganie uzasadnienia w skardze kasacyjnej wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania zostaje spełnione, jeśli skarżący wykaże, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Cel wymagania przewidzianego w art. 398⁴ § 2 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. może być zatem osiągnięty jedynie przez powołanie i uzasadnienie istnienia przesłanek o charakterze publicznoprawnym, które – zgodnie z art. 398⁹ § 1 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. – będą mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej pod kątem przyjęcia jej do rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach Sąd Najwyższy może oprzeć rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

Postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie z 6 grudnia 2022 r., sygn. akt XXVII Ca 2013/19, zostało zaskarżone w części, tj. w punktach 1, 2, 3 i 4 oraz 6, skargą kasacyjną przez wnioskodawcę P. S., który w ramach podstawy kasacyjnej z art. 398 § 1 pkt 1 k.p.c. zarzucił naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, mianowicie art. 45 § 1 k.r.o. i art. 805 § 1 k.c. Skarżący wniósł o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania powołując się na to, że jest ona oczywiście uzasadniona w rozumieniu art. 398 § 1 pkt 4 k.p.c. z uwagi na oczywiste naruszenie art. 45 § 1 k.r.o. i art. 805 § 1 k.c.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się