Wyrok NSA z dnia 25 lipca 2023 r., sygn. I OSK 723/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Monika Nowicka Sędziowie: sędzia NSA Marek Stojanowski sędzia NSA Zygmunt Zgierski (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Aleksandra Czapla po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A.B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 17 listopada 2020r, sygn. akt II SA/Gd 147/20 w sprawie ze skargi A.B. na uchwałę Rady Miasta Gdańska z dnia 28 listopada 2019r., nr XVII/420/19 w sprawie zasad bezprzetargowej sprzedaży lokali mieszkalnych i budynków jednorodzinnych oraz warunków udzielania i wysokości stawek procentowych bonifikat oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z 17 listopada 2020 r. oddalił skargę A.B. na uchwałę Rady Miasta Gdańska z dnia 28 listopada 2019 r., nr XVII/420/19 w sprawie zasad bezprzetargowej sprzedaży lokali mieszkalnych i budynków jednorodzinnych oraz warunków udzielania i wysokości stawek procentowych bonifikat.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożyła skarżąca reprezentowana przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu. Zaskarżyła to rozstrzygnięcie w całości, wniosła o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji celem ponownego rozpoznania bądź stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały oraz zasądzenie kosztów pomocy prawnej udzielonej stronie z urzędu w ramach udzielonego jej prawa pomocy, które to koszty nie zostały uiszczone ani w całości, ani w części, wraz z podatkiem od towarów i usług.
Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzuciła naruszenie:
1) art. 183 § 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, dalej: ppsa, skutkujące nieważnością postępowania przez pozbawienie skarżącej obrony swoich spraw wskutek naruszenia art. 15zzs4 § 2 i 3 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1842), dalej: ustawa covidowa, w zw. z art. 90 § 1 ppsa w zw. z art. 106 § 2 ppsa przez błędne ich zastosowanie i skierowanie ad hoc sprawy do rozpoznania na posiedzenie niejawne, co w konsekwencji doprowadziło do pozbawienia możliwości obrony praw skarżącej wskutek uniemożliwienia jej udziału w rozprawie i zajęcia stanowiska, mimo że zgodnie z ustawą covidową nie istniały przeciwwskazania do przeprowadzenia rozprawy, która to powinna być prowadzona za pomocą urządzeń technicznych umożliwiających przeprowadzenie ich na odległość z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku umożliwiając udział stron, a także przez skierowanie sprawy do rozpoznania na posiedzenie niejawne decyzją Prezesa Sądu, mimo że takie uprawnienie ma Przewodniczący Wydziału, który po zaistnieniu odpowiednich przesłanek może dopiero skierować daną sprawę na posiedzenie niejawne, co nie miało miejsca w przedmiotowej sprawie, bowiem Sąd nie wskazał przyczyn uniemożliwiających rozpoznanie sprawy na rozprawie w formie zdalnej, a także naruszenia prawa do obrony praw skarżącej poprzez pominięcie pisma procesowego pełnomocnika skarżącej z 12 listopada 2020 r., doręczonej Sądowi przed rozpoznaniem sprawy na posiedzeniu niejawnym tj. w dniu 16 listopada 2021 r. i wydanie orzeczenia bez zapoznania się z pełnymi aktami sprawy i pełnym materiałem dowodowym;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
