Postanowienie SN z dnia 25 listopada 2021 r., sygn. I USK 307/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Maciej Pacuda
w sprawie z odwołania K. S.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w R.
o podleganie ubezpieczeniom społecznym,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w dniu 25 listopada 2021 r.,
skargi kasacyjnej ubezpieczonej od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 17 września 2020 r., sygn. akt III AUa […],
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny – Sąd Ubezpieczeń Społecznych w (…) wyrokiem z dnia 17 września 2020 r. oddalił apelację wniesioną przez odwołującą się K. S. od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 11 września 2019 r., oddalającego odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w R. z dnia 28 czerwca 2018 r., którą organ rentowy stwierdził, że odwołująca się jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu i dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu od dnia 28 lipca 2016 r.
Odwołująca się K. S. wniosła do Sądu Najwyższego skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 17 września 2021 r., zaskarżając ten wyrok w całości i zarzucając mu naruszenie prawa materialnego, to jest art. 6 ust. 1 pkt 5 w związku z art. 8 ust. 6 pkt 1 oraz art. 11 ust. 2, art. 12 ust. 1 art. 13 pkt 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.
We wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania skarżąca podniosła, że zaskarżone orzeczenie narusza w sposób oczywisty przepisy prawa materialnego powołane przez nią w podstawie zaskarżenia przez błędne przyjęcie, że nie mają one zastosowania w okolicznościach niniejszej sprawy. Przytoczone okoliczności: deklarowanie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne w maksymalnej wysokości z tytułu prowadzonej działalności w okresie od chwili jej podjęcia do chwili urodzenia dziecka, świadczenie usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, będąc zastępowanym przez męża będącego jej pełnomocnikiem oraz korzystanie z zasiłku chorobowego i świadczeń rehabilitacyjnych nie stanowi bowiem przeszkody do uznania ubezpieczonej jako osoby podlegającej obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu oraz dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Nie mogą one również stanowić podstawy do uznania, iż zaskarżone przepisy prawa materialnego nie mają zastosowania. Skarżąca, w celu wsparcia tezy o rażącym naruszeniu prawa, skutkującym wykazaniem oczywistości skargi kasacyjnej w ustalonym przez Sąd drugiej instancji stanie faktycznym, powołała się na szereg orzeczeń Sądu Najwyższego: wyrok z dnia 16 maja 2006 r., I UK 289/05 (OSNP 2007 nr 11-12, poz.168); z dnia 13 września 2016 r., I UK 455/15 (LEX nr 2122404); z dnia 16 stycznia 2014 r., I UK 235/13 (LEX nr 1444493); z dnia 19 kwietnia 2017 r., II UK 152/16 (LEX nr 2294401); z dnia 6 lutego 2006 r., III UK 156/05 (LEX nr 272549); z dnia z 2 sierpnia 2006 r., I UK 61/06 (LEX nr 1001285) oraz uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 21 kwietnia 2010 r., II UZP 1/10 (OSNP 2010 nr 21-22, poz. 267, OSP 2011 nr 11, poz. 118), z niewiadomych powodów określając je jako orzeczenia „sądów powszechnych”.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
