Postanowienie SN z dnia 24 listopada 2021 r., sygn. III USK 235/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Halina Kiryło
w sprawie z odwołania M. K. i N. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G.
o ustalenie podlegania ubezpieczeniu społecznemu,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 24 listopada 2021 r.,
na skutek skargi kasacyjnej odwołującej się M. K. od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
z dnia 21 maja 2020 r., sygn. akt III AUa (…),
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w (…) wyrokiem 21 maja 2020 r., na skutek apelacji organu rentowego, zmienił zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego w G. z dnia 21 listopada 2019 r. i oddalił odwołania ubezpieczonej M. K. i płatnika składek N. sp. z o.o. w G. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. z dnia 6 marca 2019 r. ustalającej, że M. K. nie polega ubezpieczeniu społecznemu, jako pracownik płatnika składek, od dnia 27 sierpnia 2018 r.
W wywiedzionej od powyższego wyroku skardze kasacyjnej ubezpieczona, zaskarżając wyrok Sądu drugiej instancji w całości, podniosła zarzut naruszenia: I. prawa materialnego, to jest: 1) art. 83 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p., art. 60 k.c. w związku z art. 300 k.p. i art. 58 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p. i art. 22 k.p., przez przyjęcie, że zaszły przesłanki pozorności umowy o pracę oraz nieważności umowy o pracę, a także braku świadczenia pracy, podczas gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wykazał, że powódka świadczyła pracę, część dokumentacji posiada datę pewną, jako dowód świadczenia pracy, wynagrodzenie nie było wygórowane ani subiektywnie ani obiektywnie, a potrzeba zatrudnienia powódki nie ustała nawet w okolicznościach powrotu do pracy Prezesa Zarządu, którego zastępowała i 2) art. 18 § 1 i art. 18 § 1 pkt 1 k.p., przez ich niezastosowanie w sytuacji, gdy z treści umowy o pracę wynika zobowiązanie pracownika do wykonywania pracy pod kierownictwem pracodawcy, a pracodawca zobowiązuje się do wypłacania wynagrodzenia i umowa jest wykonywana zgodnie z jej treścią, nie można przyjąć, że celem tej umowy było obejście prawa nawet wówczas, gdy obie stron umowy wiedziały o ciąży pracownicy i związanej z tym konieczności przerwania pracy na czas porodu i urlopu macierzyńskiego. Prawo nie zakazuje bowiem zatrudniania kobiet w ciąży, a przeciwnie, odmowa zatrudnienia kobiety tylko z tej przyczyny, że jest w ciąży, byłaby uznana za dyskryminację oraz II. przepisów postępowania - art. 328 § 2 w związku z art. 391, art. 327, art. 328 i art. 233 § 1 w związku z art. 391, art. 386 § 1, art. 385, art. 316 § 1, w związku z art. 368 § 1 pkt 4 i art. 381 k.p.c., przez brak wskazania podstaw prawnych uzasadnienia wyroku, przez poczynienie dodatkowych ustaleń faktycznych w sposób sprzeczny z zebranym materiałem dowodowym i bez przeprowadzenia dodatkowego postępowania dowodowego w sytuacji, gdy Sąd drugiej instancji miał wątpliwości dotyczące danego aspektu sprawy, a usunął je w sposób wybiórczy i sprzeczny z materiałem dowodowym oraz niezgodnie z zasadą pełnego, merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy przez Sąd drugiej instancji i III. przepisów art. 65, art. 66, art. 67 i art. 68 Konstytucji RP, odnoszących się do wolności i swobody wyboru miejsca pracy, do swobody nienaruszającej ustaw co do wysokości wynagrodzenia za pracę oraz - co w sprawie jest istotne - do prawa dającego zabezpieczenie społeczne w razie niezdolności do pracy i prawa do ochrony zdrowia. Nie bez znaczenia jest też zaufanie obywatela do Państwa prawa, kiedy stosując obowiązujące przepisy obywatel nie może narazić się na konsekwencje prawne z tytułu ich stosowania.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
