Postanowienie SN z dnia 26 października 2021 r., sygn. II USK 245/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Rączka
w sprawie z wniosku M.R.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddziałowi w P.
o emeryturę górniczą,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 26 października 2021 r.,
skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
z dnia 21 listopada 2019 r., sygn. akt III AUa (…),
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza od wnioskodawcy na rzecz organu rentowego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym;
3. zasądza od Skarbu Państwa (kasa Sądu Apelacyjnego w (…)) na rzecz adw. Ł.M. kwotę 120 (sto dwadzieścia) zł podwyższoną o stawkę podatku VAT tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej przez adwokata z urzędu.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z 21 listopada 2019 r., sygn. akt III AUa (…) Sąd Apelacyjny w (…)oddalił apelację odwołującego się M.R. od wyroku Sądu Okręgowego w K. z 16 maja 2018 r., sygn. akt III U (…), którym Sąd pierwszej instancji oddalił odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P. z 26 maja 2017 r.
Decyzją z 26 maja 2017 r., znak (…), Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P., odmówił M.R. prawa do emerytury górniczej. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy stwierdził, że wnioskodawca nie udokumentował co najmniej 25 letniego okresu pracy górniczej i równorzędnej z pracą górniczą, w tym co najmniej 15 lat pracy górniczej określonej w art. 50c ust. 1 ustawy emerytalnej. Organ rentowy uznał, że wnioskodawca udokumentował łącznie 5 lat, 1 miesiąc i 12 dni okresów pracy górniczej, a do tych okresów zaliczył w wymiarze pojedynczym okres od 1 września 1986 r. do 2 lipca 1987 r., od 4 sierpnia 2013 r. do 31 sierpnia 2013 r., od 1 października 2013 r. do 18 maja 2014 r. oraz w wymiarze półtorakrotnym od 11 października 2011 r. do 13 października 2011 r., od 15 października 2011 r. do 16 października 2011 r., od 18 października 2011 r. do 3 sierpnia 2013 r., od 19 maja 2014 r. do 30 września 2015 r., z wyłączeniem okresów zasiłków chorobowych i urlopów bezpłatnych. ZUS nie uznał natomiast jako pracy górniczej zatrudnienia od 16 marca 1993 r. do 31 grudnia 2010 r., ponieważ w tym czasie wnioskodawca był zatrudniony na stanowisku pomocnik maszynisty elektrowozu, maszynista elektrowozu i maszynista kolei górniczych, powyższe stanowiska nie zostały wymienione w rozporządzeniu MPiPS z 23 grudnia 1994 r. w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty, a z przedłożonej dokumentacji nie wynika by ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę górniczą o jakiej mowa w art. 50c ust. 1 pkt 4 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2018 r., poz. 1270 ze zm.).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
