Postanowienie SN z dnia 14 października 2021 r., sygn. I UZ 15/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Staryk (przewodniczący)
SSN Leszek Bielecki (sprawozdawca)
SSN Zbigniew Korzeniowski
w sprawie z odwołania A.S.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w T.
o zasiłek chorobowy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 14 października 2021 r.,
zażalenia odwołującej się na postanowienie Sądu Okręgowego - Sądu Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych w P.
z dnia 23 kwietnia 2021 r., sygn. akt VI Ua (…),
uchyla zaskarżone postanowienie i sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w P. do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w P. Wydział VI Pracy i Ubezpieczeń Społecznych postanowieniem z 23 kwietnia 2021 r., VI WSC U (…), w sprawie z odwołania A.S. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w T. o zasiłek chorobowy, ustalił wartość przedmiotu zaskarżenia na kwotę 8.868 zł i odrzucił skargę kasacyjną odwołującej się wniesioną od wyroku tegoż Sądu z 3 grudnia 2020 r., VI Ua (…), jako przedmiotowo niedopuszczalną.
Odwołująca wniosła skargę kasacyjną określając wartość przedmiotu zaskarżenia na kwotę 5.272.204,00 zł. Organ rentowy w odpowiedzi na skargę kasacyjną wniósł o jej odrzucenie, argumentując, że wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż 10.000 zł, co czyni skargę niedopuszczalną.
Postanowieniem z 22 marca 2021 r. Sąd postanowił sprawdzić wartość przedmiotu zaskarżenia poprzez zwrócenie się do pełnomocnika skarżącej o podanie w terminie 7 dni sposobu wyliczenia przedmiotu zaskarżenia. Pismo procesowe złożone przez pełnomocnika skarżącej w wykonaniu postanowienia dotknięte było nieusuwalnym brakiem, bowiem pełnomocnik skarżącej złożył pismo z pominięciem reguły bezpośredniego doręczenia profesjonalnemu pełnomocnikowi strony przeciwnej określonemu w art. 132 § 1 k.p.c. Zarządzeniem z 31 marca 2021 r. pismo zostało zwrócone. W związku z tym Sąd zobowiązał organ rentowy do wskazania stawki dziennej zasiłku chorobowego oraz wyliczenia, w jakiej wysokości przysługiwałby ubezpieczonej zasiłek chorobowy za okres wskazany w zaskarżonej decyzji z dnia 12 listopada 2015 r., przy czym zakreślił oddzielnie obowiązek wyliczenia zasiłku za okres od 13 czerwca do 8 sierpnia 2013 r. przyznany ubezpieczonej, gdyż wyrok w tej części został wykonany przez organ rentowy, oddzielnie zaś za okresy, za które ubezpieczona prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w P. z 3 grudnia 2020 r. nie otrzymała prawa do zasiłku chorobowego, gdyż odwołanie w tej części zostało oddalone. Organ rentowy w piśmie z 16 kwietnia 2021 r. podał, że podstawa wymiaru zasiłku chorobowego odwołującej został ustalona w kwocie 2.227,80 zł, tj. według najniższej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne osób prowadzących działalność gospodarczą za miesiąc marzec 2013 r. pomniejszonej o 13,71% podstawy wymiaru składek. Podstawa wymiaru zasiłku wyniosła 1.922,37 zł, zaś dzienna stawka zasiłku chorobowego wyniosła 51,26 zł. Organ rentowy zastosował do wyliczenia zasiłku chorobowego najniższą podstawę wymiaru składek argumentując, że w przypadku ubezpieczonej będzie miał zastosowanie art. 49 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych w razie choroby i macierzyństwa w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r., gdyż jeżeli niezdolność do pracy powstała w pierwszym miesiącu ubezpieczenia chorobowego, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi najniższa podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71% podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne dla ubezpieczonych, w których określono najniższą podstawę wymiaru składek. Odwołująca była niezdolna do pracy dnia 7 marca 2013 r. oraz od 26 do 29 marca 2013 r., co potwierdza wydruk z systemu informatycznego zaświadczeń lekarskich ZUS ZLA: seria (...) nr (…) oraz seria (…) Nr (…). Odwołująca stała się ponownie niezdolna do pracy od 13 czerwca 2013 r. do 25 lutego 2014 r. Do dnia 28 lutego 2013 r. podlegała obowiązkowemu ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu zawartej umowy o pracę, zaś od dnia 1 marca 2013 r. podlegała dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu dla osób prowadzących działalność gospodarczą. Ponieważ niezdolność do pracy powstała w pierwszym miesiącu ubezpieczenia, na podstawie art. 49 ustawy zasiłkowej, organ rentowy ustalił do wyliczenia zasiłku chorobowego najniższą podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe. Zasiłek choroby przysługuje za okres 182 dni zgodnie z art. 8 ustawy zasiłkowej, toteż hipotetyczny zasiłek chorobowy, który ubezpieczona mogłaby otrzymać wynosi 9.329,32 zł (51,26 zł x 182 dni). Organ rentowy wypłacił ubezpieczonej zasiłek chorobowy za okres od 13 czerwca do 8 sierpnia 2013 r. w kwocie 2.921,82 zł. Zatem wartość przedmiotu sporu przyjęta przez organ rentowy w skardze kasacyjnej stanowi różnicę pomiędzy kwotą 9.329,32 zł a kwotą 2.921,82 zł. Wartość przedmiotu zaskarżenia tak obliczona wynosi 6.407,50 zł. Jednocześnie organ rentowy podkreślił, że ewentualne prawo do zasiłku przysługiwałoby skarżącej do 11 grudnia 2013 r. w związku z upływem 182 dni okresu zasiłkowego. Skarżąca miała wystawione zwolnienia lekarskie za 258 dni. Natomiast w zaskarżonej decyzji zostały ujęte okresy od 13 czerwca do 5 lipca 2013 r., od 20 lipca do 29 listopada 2013 r., od 11 do 17 grudnia 2013 r., od 30 grudnia 2013 r. do 12 stycznia 2014 r., od 15 stycznia do 25 lutego 2014 r. Skarżąca domagała się ustalenia zasiłku chorobowego także po upływie 182 dni okresu zasiłkowego, a więc za okres od 30 grudnia 2013 r. do 12 stycznia 2014 r., od 15 stycznia do 25 lutego 2014 r., czyli za dalsze 58 dni. Za ten ostatni okres hipotetyczny zasiłek chorobowy wniósłby dodatkowo 2.973,08 zł (58 dni x stawka dzienna 51,26 zł).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
