Postanowienie SN z dnia 7 października 2021 r., sygn. II USK 310/21
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Piotr Prusinowski
w sprawie z wniosku K.A.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddziałowi w W.
o rentę z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem w drodze z pracy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 7 października 2021 r.,
skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
z dnia 5 czerwca 2020 r., sygn. akt III AUa (…),
I. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
II. zasądza od K.A. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w W. 240 zł (dwieście czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 5 czerwca 2020 r. Sąd Apelacyjny w (…) oddalił apelację K.A. od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 8 maja 2018 r., którym to oddalono jego odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, I Oddziału w W. z dnia 17 lutego 2016 r., odmawiającej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem w drodze z pracy, który miał miejsce przed dniem 1 stycznia 2003 r.
Sąd Apelacyjny zauważył, że do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem w drodze z pracy niezbędne jest stwierdzenie związku przyczynowego pomiędzy tym wypadkiem, a niezdolnością do pracy. Związek ten należy rozumieć jako obiektywnie istniejące następstwo faktów i zależność tego rodzaju, że jeden poprzedza drugi i zdolny jest go wywołać. Wypadek powinien być zatem istotną przyczyną niezdolności do pracy. Sąd Apelacyjny wskazał, że kluczowe dla rozstrzygnięcia odwołania wnioskodawcy były opinie biegłych. Wszyscy biegli lekarze specjaliści stwierdzili, że niezdolność do pracy K.A. nie pozostaje w związku z wypadkiem, któremu uległ w dniu 4 listopada 1998 r. Wnioskodawca składał szereg zastrzeżeń zarówno do opinii biegłego neurologa, jak i opinii biegłego z zakresu ortopedii. Sąd Okręgowy dwukrotnie dopuszczał dowody z opinii uzupełniających, biegli we wszystkich opiniach uzupełniających stwierdzili, że rozpoznane schorzenia nie sprowadzają niezdolności do pracy opiniowanego w związku z wypadkiem, któremu uległ w listopadzie 1998 r. Sąd Okręgowy uwzględnił również wniosek odwołującego się i dopuścił dowód z opinii kolejnego biegłego z zakresu neurologii, który uznał, że od 1999 r. do 2015 r. w aktach sprawy nie ma żadnej dokumentacji świadczącej o dolegliwościach związanych z przebytym urazem barku, niesprawnością prawej ręki, nie ma żadnych wyników badań dodatkowych, ani dokumentacji leczenia neurologicznego, która wiązałaby się z urazem barku prawego. Każdy z biegłych podkreślił, że do chwili doznania przez odwołującego się udaru w dniu 20 sierpnia 2012 r. nie ma informacji w dokumentacji medycznej dotyczącej skutków urazu barku prawego. Biegli wskazali, że wskutek udaru niedokrwiennego lewej półkuli mózgu skarżący doznał niedowładu połowicznego prawostronnego oraz zaburzeń mowy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
