Postanowienie SN z dnia 30 września 2021 r., sygn. I USK 238/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Halina Kiryło
w sprawie z odwołania M.K.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Z.
z udziałem zainteresowanego G.B.
o solidarną odpowiedzialność za zaległe składki,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 30 września 2021 r.,
skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
z dnia 20 lutego 2020 r., sygn. akt III AUa (…),
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w (…) wyrokiem z dnia 20 lutego 2020 r. oddalił apelację Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Z. od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 31 października 2018 r., zmieniającego zaskarżoną decyzję organu rentowego z dnia 28 listopada 2016 r. i stwierdził, że odwołująca się M.K. nie ponosi odpowiedzialności solidarnej z „E.” Sp. z o.o. z tytułu zaległości składkowych na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. za okres od sierpnia do września 2015 r. oraz z tytułu odsetek liczonych na dzień wydania decyzji.
Organ rentowy wywiódł skargę kasacyjną od powyższego wyroku, zarzucając mu: 1) naruszenie przepisów postępowania, których uchybienie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, to jest art. 382 k.p.c. w związku z art. 328 § 2 k.p.c. i art. 391 k.p.c., przez pominięcie przy dokonywaniu ustaleń oraz nieuwzględnienie w ramach dokonywanych rozważań przez Sąd drugiej instancji części zebranego w sprawie materiału dotyczącego następujących kwestii: a) daty zaprzestania pełnienia przez M.K. funkcji członka zarządu „E.” Sp. z o.o. w B. rzutującego na okres ponoszenia przez odwołującą się odpowiedzialności, jako osoby trzeciej; b) stanu bezskuteczności egzekucji prowadzonej wobec E. Sp. z o.o. w B. na dzień wydania zaskarżonej decyzji ZUS; c) wystąpienia po stronie odwołującej się braku winy w niezgłoszeniu we właściwym czasie wniosku o ogłoszenie upadłości wobec braku możliwości zapoznania się z dokumentacją finansową spółki oraz 2) naruszenie prawa materialnego - art. 116 § 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa w związku z art. 31 i art. 32 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, przez: a) błędną jego wykładnię polegającą na uznaniu przez Sąd drugiej instancji, że wydanie przez organ egzekucyjny - komornika sądowego postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego z uwagi na bezskuteczność egzekucji po wydaniu przez organ rentowy decyzji o odpowiedzialności członka zarządu za zobowiązania spółki z o.o. nie może stanowić dowodu potwierdzającego istnienie stanu bezskuteczności egzekucji wobec spółki także na datę wydania decyzji ZUS, co było wynikiem pominięcia przez Sąd Apelacyjny, że postanowienie o umorzeniu egzekucji z uwagi na jej bezskuteczność obrazuje i dotyczy przedbiegu całej egzekucji od jej wszczęcia do jej formalnego zakończenia, co w sytuacji, gdy w toku egzekucji brak było od samego początku jakichkolwiek ściągnięć na rzecz wierzyciela, komornik w ramach badania od początku wszczęcia egzekucji majątku dłużnika nie ustalił żadnej nieruchomości, ruchomości, ani środków pieniężnych na rachunkach bankowych dłużnika a równocześnie pomiędzy wydaniem przez organ rentowy decyzji o odpowiedzialności członka zarządu za zobowiązania spółki z o.o. a wydaniem przez komornika sądowego postanowienia o bezskutecznej egzekucji zaszło jakiekolwiek zdarzenie, które wskazywałby, że do tej bezskuteczności egzekucji doszło dopiero po wydaniu decyzji przez ZUS, potwierdza, że stan bezskutecznej egzekucji do majątku spółki istniał zarówno na dzień wydania formalnego postanowienia o umorzeniu postępowania, jak i już na dzień wydania przez ZUS zaskarżonej decyzji. W tej sytuacji postanowienie organu egzekucyjnego potwierdza bezskuteczność egzekucji już od samego początku jej prowadzenia i tym samym potwierdza trafność i poprawność ustaleń przyjętych przez organ rentowy przy wydaniu decyzji, co do wystąpienia przesłanki pozytywnej w postaci stanu bezskutecznej egzekucja z majątku spółki z o.o. na dzień wydania decyzji; b) błędną jego wykładnię polegającą na uznaniu przez Sąd drugiej instancji, że dla wykazania przesłanki egzoneracyjnej z art. art.116 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej wystarczającym jest samo oświadczenie się członka zarządu/byłego członka zarządu w kwestii istnienia składnika majątkowego spółki, bez jego konkretyzacji pozwalającej na identyfikację tego składnika majątkowego pod kątem skuteczności czynności egzekucyjnych i bez konieczności wykazania dokumentami istnienia tego majątku, jako majątku stanowiącego własność spółki i jego wartości pozwalającej na zaspokojenie wierzyciela w znacznej części; c) błędna jego wykładnię polegającą na uznaniu przez Sąd drugiej instancji, że dla wykazania przesłanki egzoneracyjnej z art.116 §1 pkt 1b) Ordynacji podatkowej nie jest wymagane wykazanie dowodami przez członka zarządu/byłego członka zarządu sp. z o.o. zachowanie należytej staranności w wypełnianiu obowiązków członka zarządu w zakresie zapoznania się z dokumentacją finansową spółki i podejmowania w imieniu spółki prawem przewidzianych środków dla pozyskanie tej dokumentacji od osób nieupoważnionych i wystarczającym w tym zakresie jest samo oświadczenie się odwołującej się w tej kwestii bez konieczności weryfikacji dowodowe tego oświadczenia, co de facto skutkowało niewłaściwym zastosowaniem tych przepisów i niesłusznym stwierdzeniem, iż odwołująca się, jako były członek zarządu E. Sp. z o.o. w B., nie odpowiada za zaległości tejże spółki z tytułu nieopłaconych składek.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
