Postanowienie SN z dnia 11 sierpnia 2021 r., sygn. III USK 329/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Leszek Bielecki
w sprawie z odwołania P. M.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w O.
o rentę z tytułu niezdolności do pracy,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 11 sierpnia 2021 r.,
na skutek skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w
z dnia 17 czerwca 2020 r., sygn. akt III AUa ,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z 17 czerwca 2020 r., w sprawie III AUa , oddalił apelację odwołującego się P. M. od wyroku Sądu Okręgowego w O. z 29 maja 2019 r., V U , oddalającego jego odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w O. z dnia 17 lipca 2018 r. odmawiającej przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.
Odwołujący zaskarżył powyższy wyrok w całości skargą kasacyjną. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie: 1/ art. 12 ust 1 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. 2021 r., poz. 291 ze zm.) przez niewłaściwe zastosowanie i uznanie, że skarżący nie jest osobą częściowo niezdolną do pracy, a co za tym idzie nie przysługuje mu prawo do renty, choć brak było ku temu podstaw; 2/ art. 378 § 1 w związku z art. 386 § 2 w związku z art 48 § 1 oraz w związku z art. 281 k.p.c. przez niezastosowanie i niewzięcie pod uwagę z urzędu występującej w sprawie nieważności postępowania polegającej na tym, że opinię dla Sądu Okręgowego w O. wydał biegły H. M., który w przeszłości wielokrotnie wydawał opinie w sprawach wnioskodawcy, a w konsekwencji brak uchylenia orzeczenia Sądu pierwszej instancji, zniesienia postępowania w dotkniętym nieważnością zakresie i przekazania sprawy Sądowi Okręgowemu w O. do ponownego rozpoznania; 3/ art. 391 § 1 w związku z art. 232 zdanie 2 w związku z art. 278 § 1 k.p.c. przez niewłaściwe zastosowanie polegające na dopuszczeniu przez Sąd drugiej instancji z urzędu nieprzydatnego dla rozstrzygnięcia sprawy dowodu z opinii jednego biegłego i to o specjalności nieprzydatnej dla diagnozowania skarżącego w sytuacji, gdy dla rozpoznania niniejszej sprawy niezbędne jest powołanie zespołu biegłych o różnych specjalnościach przede wszystkim neurologa, neurochirurga, traumatologa, ortopedy, onkologa, angiologa, a co za tym idzie nieprawidłowe ustalenie stanu zdrowia skarżącego i w efekcie niezasadny brak uznania go za osobę częściowo niezdolną do pracy; 4/ art. 391 § 1 w związku z art. 227 k.p.c. polegający na braku dokonania ustaleń faktycznych co do tego, czy skarżący jest osobą zdolną do pracy w każdym z aspektów, które brane powinny być pod uwagę zgodnie z treścią art. 12 i 13 ustawy o emeryturach i rentach, a prawidłowe ustalenia w tym zakresie prowadziłyby do wniosku, że skarżący jest osobą niezdolną do pracy w myśl powołanych przepisów.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
