Wyrok NSA z dnia 23 maja 2024 r., sygn. II GSK 411/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska Sędzia NSA Marcin Kamiński Sędzia del. WSA Krzysztof Sobieralski (spr.) Protokolant Justyna Mordwiłko-Osajda po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2024 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej P. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 października 2020 r. sygn. akt II SA/Wa 2707/19 w sprawie ze skargi P. Z. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] października 2019 r. nr [...] w przedmiocie pozwolenia na broń palną w celu sportowym 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od P. Z. na rzecz Komendanta Głównego Policji kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 15 października 2020 r., sygn. akt II SA/Wa 2707/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę P. Z., zwanego dalej "skarżącym", na decyzję Komendanta Głównego Policji, zwanego dalej także "organem" lub "organem odwoławczym", z dnia 10 października 2019 r., nr EA-b-1563/1243/19, w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na broń palną do celu sportowego.
Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Wnioskiem z dnia 20 listopada 2018 r. skarżący wystąpił do Komendanta Stołecznego Policji, zwanego dalej "organem pierwszej instancji", o wydanie pozwolenia na broń palną do celu sportowego w ilości 30 sztuk. Organ pierwszej instancji decyzją z dnia 1 lipca 2019 r. odmówił wydania skarżącemu pozwolenia na broń. Podstawę negatywnego rozstrzygnięcia wniosku, stanowiło ustalenie organu pierwszej instancji, że w sprawie zachodzą okoliczności uzasadniające stwierdzenie, że wnioskodawca stanowi zagrożenie dla porządku lub bezpieczeństwa publicznego. W oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy (w tym prawomocny wyrok Sądu Rejonowego w Lublinie z dnia 27 grudnia 2012 r., sygn. akt II K 678/11, uznający skarżącego winnym popełnienia czynu z art. 263 § 2 kodeksu karnego (tj. nielegalnego posiadania broni) wywiedziono, iż wnioskodawca dopuścił się naruszenia porządku prawnego i nie daje zatem gwarancji zgodnego z prawem posiadania i używania broni palnej dla celu sportowego. Po rozpatrzeniu odwołania organ drugiej instancji opisaną na wstępie decyzją z dnia 10 października 2019 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu podkreślono, że choć skarżący obecnie jest osobą niekaraną i nie toczy się przeciwko niemu żadne postępowanie karne, a w miejscu zamieszkania i zameldowania do jego postawy nie ma zastrzeżeń, to – jak wynika z akt – jego dotychczasowe zachowanie nie daje gwarancji bezpiecznego posiadania i używania broni palnej. W przeszłości skarżący dopuścił się bowiem naruszenia porządku prawnego przez dokonanie przestępstwa, wyczerpującego dyspozycję art. 263 § 2 kodeksu karnego, tj. od stycznia 2000 r. do dnia 4 grudnia 2006 r. posiadał bez wymaganego zezwolenia broń palną – 14 jednostek broni, 409 szt. amunicji do broni palnej, oraz 71 szt. istotnych części broni palnej. Organ odwoławczy stwierdził, że co prawda za powyższy czyn nastąpiło zatarcie skazania, co zgodnie z prawem nakazuje uważać skarżącego za osobę niekaraną, ale organy Policji maja prawo ocenić, nie tyle sam fakt skazania bądź ukarania, ale jego zachowanie i postawę jako potencjalnego posiadacza pozwolenia na broń palną w świetle art. 10 ust. 1 ustawy o broni i amunicji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
