Postanowienie SN z dnia 3 grudnia 2019 r., sygn. III CNP 7/19
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Władysław Pawlak
w sprawie z powództwa J.G.
przeciwko Gminie Miejskiej K.
o ustalenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 3 grudnia 2019 r.,
na skutek skargi powoda
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K.
z dnia 29 marca 2018 r., sygn. akt II Ca (…),
1. odrzuca skargę;
2. nie obciąża powoda kosztami postępowania ze skargi na niezgodność z prawem prawomocnego orzeczenia.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 8 listopada 2017 r. Sąd Rejonowy w K. ustalił, że wypowiedzenie przez stronę pozwaną Gminę Miejską K. umowy najmu z dnia 18 lutego 1988 r. lokalu mieszkalnego nr […] położonego w K. przy ul. R., jest bezskuteczne i zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda J.G. koszty procesu.
W wyniku apelacji strony pozwanej, Sąd Okręgowy w K. wyrokiem z dnia 29 marca 2018 r. zmienił wyrok Sądu Rejonowego w ten sposób, że powództwo oddalił
W dniu 4 marca 2019 r. powód wniósł skargę na niezgodność z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K..
Uzasadniając dopuszczalność skargi ze względu na niemożność wzruszenia zaskarżonego wyroku w drodze innych środków prawnych, wskazał, że z uwagi na przedmiot sprawy skarga kasacyjna była niedopuszczalna, zaś wniesiona przez niego skarga o wznowienie postępowania została odrzucona z uwagi na brak przesłanek.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia. Jej celem jest uzyskanie prejudykatu umożliwiającego dochodzenie roszczeń odszkodowawczych za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem wykonywanie władzy publicznej (art. 417§ 2 k.c.). Jedną z przesłanek dopuszczalności skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia jest wyczerpanie przez skarżącego wszystkich stawianych do dyspozycji przez system prawny środków procesowych umożliwiających korektę niezgodnego z prawem prawomocnego wyroku przez jego zmianę bądź uchylenie (art. 424¹ § 1 k.p.c.). Należy odróżniać niemożność zmiany lub uchylenia prawomocnego wyroku w drodze innych środków prawnych, która stanowi przesłankę dopuszczalności skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, od wiążącego się z przesłanką wymagania skargi w postaci wykazania niemożności wzruszenia zaskarżonego wyroku w drodze innych środków prawnych, które stanowi jej element konstrukcyjny (art. 424 § 1 pkt 5 k.p.c.). Odrzucenie skargi następuje w obu powyższych przypadkach, z tym że niemożność zmiany lub uchylenia zaskarżonego prawomocnego wyroku w drodze innych środków prawnych jako przesłanka dopuszczalności skargi musi istnieć zarówno w przeszłości, jak i w chwili oceny dopuszczalności skargi, co wprost wynika z użytego w art. 424 § 1 in fine k.p.c. sformułowania „zmiana lub uchylenie tego wyroku …. nie było i nie jest możliwe”. W konsekwencji, odnosi się to także do sytuacji, gdy w przeszłości, po wydaniu skarżonego wyroku, jego wzruszenie nie było możliwe, ale stało się możliwe w chwili oceny dopuszczalności skargi i to nie tylko na etapie wstępnego badania przez Sąd Najwyższy dopuszczalności skargi w składzie jednoosobowym (zob. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 10 stycznia 2019 r., II CNP 2/18, nie publ., z dnia 10 stycznia 2019 r. II CNP 8/18, nie publ.). Zgodnie bowiem z art. 424 § 2 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem podlega odrzuceniu, jeżeli zmiana zaskarżonego wyroku w drodze innych środków prawnych była lub jest możliwa.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
