Postanowienie SN z dnia 13 listopada 2019 r., sygn. III PK 208/18

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Romualda Spyt

w sprawie z powództwa K.R.
‎przeciwko Polskiej Spółce Gazownictwa Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T.
‎o odszkodowanie,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 13 listopada 2019 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w R.
‎z dnia 15 czerwca 2018 r., sygn. akt VI Pa (…) ,

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2. zasądza od K.R. na rzecz Polskiej Spółki Gazownictwa Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w R. wyrokiem z 15 czerwca 2018 r., sygn. akt VI Pa (…), oddalił apelację powódki K.R. od wyroku Sądu Rejonowego w R. z dnia 30 listopada 2017 r., sygn. akt IV P (…), oddalającego powództwo o odszkodowanie.

Wyrok Sądu Okręgowego zaskarżyła powódka w całości. Zarzucono naruszenie prawa materialnego, tj.: (-) art. 42 § 4 k.p. przez błędną jego wykładnię polegającą na uznaniu, że praca odpowiadająca kwalifikacjom pracownika stanowiąca przesłankę powierzenia pracownikowi pracy na podstawie art. 42 § 4 k.p., to praca obejmująca czynności wykonywane przez pracownika na dotychczasowym stanowisku przed powierzeniem pracownikowi pracy w trybie art. 42 § 4 k.p., bez uwzględnienia wykształcenia pracownika, jego doświadczenia zawodowego i nabytych umiejętności i w konsekwencji uznaniu, że praca polegająca na porządkowaniu dokumentacji (archiwizacja) nie jest poniżej kwalifikacji powódki posiadającej między innymi uprawnienia radcy prawnego i przez 7 lat zatrudnionej w pozwanej Spółce na stanowisku kierowniczym, a tym samym uznanie, że powierzenie powódce pracy na podstawie art. 42 § 4 k.p. było zgodne z prawem; (-) naruszenie art. 30 § 4 k.p. polegające na uznaniu, że napisanie pisma do pracodawcy informującego o odmowie wykonania sprzecznego z prawem polecenia należy uznać za ostentacyjne kwestionowanie zasadności wypowiedzenia powodujące utratę zaufania do pracownika stanowiące konkretną i rzeczywistą przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie umowy o pracę. Ponadto, zarzucono naruszenie przepisów prawa procesowego, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, to jest: (-) art. 233 § 1 w związku z art. 391 oraz art. 378 § 1 i art. 382 k.p.c., polegające na przyjęciu przez Sąd drugiej instancji za własne ustaleń faktycznych Sądu pierwszej instancji bez jakichkolwiek merytorycznych rozważań w tej kwestii w sytuacji, gdy zarzuty apelacji wskazywały na pominięcie w ocenie dowodów znajdujących się w aktach sprawy oraz niewyjaśnienie istotnych okoliczności sprawy, które są sporne, co skutkowało tym, że zarzuty apelacyjne nie zostały rozpoznane oraz błędnym ustaleniem stanu faktycznego.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się