Postanowienie SN z dnia 7 listopada 2019 r., sygn. II UK 324/18
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Prusinowski
w sprawie z wniosku R.W.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych […] Oddziałowi w W.
o stwierdzenie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności i odsetki,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 7 listopada 2019 r.,
skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
z dnia 15 czerwca 2018 r., sygn. akt III AUa (…),
I. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
II. zasądza od wnioskodawcy na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych […] Oddział w W. 240 zł (dwieście czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 15 czerwca 2018 r. Sąd Apelacyjny w (…) oddalił apelację R.W. od wyroku Sądu Okręgowego W. z dnia 13 lipca 2016 r. w sprawie przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych […] Oddział w W. o stwierdzenie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności i odsetki. W ocenie Sądu drugiej instancji, organ rentowy nie dysponował w dacie wydania decyzji z dnia 4 sierpnia 2011 r. dostatecznym (bezspornym) materiałem dowodowym pozwalającym przyznać R.W. emeryturę w wieku obniżonym na podstawie art.184 w związku z art. 32 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz § 2 i § 4 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. W ocenie Sądu Apelacyjnego, organ rentowy miał uzasadnione podstawy, aby przyjąć, że istnieją poważne wątpliwości czy praca - wymieniona w złożonym przez ubezpieczonego przy wniosku o emeryturę „Świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze” z dnia 12 lutego 1998 r. - należy do jednego z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia z 1983 r. oraz czy była wykonywana w wymaganych prawem warunkach, to jest stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Wątpliwości w tym zakresie wyjaśniło dopiero ostatecznie postępowanie odwoławcze w sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w (…) z 8 września 2015 r., sygn. III AUa (…). Sąd Apelacyjny w (…), rozpoznając apelację w tej sprawie przeprowadził uzupełniająco postępowanie dowodowe z akt osobowych dwóch innych pracowników E., którzy wykonywali podobne prace do tych wykonywanych przez ubezpieczonego, przeprowadził dowód z uzupełniających zeznań świadka przesłuchanego już w pierwszej instancji oraz z zeznań nowego świadka, a także z akt sprawy toczącej się w Sądzie Okręgowym w W. sygn. VII U (...). Dopiero na podstawie oceny całokształtu materiału dowodowego zebranego w pierwszej i drugiej instancji, Sąd Apelacyjny w (…) wyrokiem z 8 września 2015 r. zmienił zaskarżony wyrok Sądu pierwszej instancji i poprzedzającą go decyzję organu rentowego z dnia 4 sierpnia 2011 r. i przyznał R.W. prawo do emerytury od dnia 1 lipca 2011 r. W uzasadnieniu tego wyroku Sąd Apelacyjny stwierdził m.in, że treść zebranych dowodów, w tym świadectwa pracy w warunkach szczególnych i zeznań świadków o wykonywanych przez ubezpieczonego czynnościach, pozwoliła na przyznanie wiarygodności wyjaśnieniom ubezpieczonego, iż zmiany jego stanowiska pracy (radiomechanik, zestrajacz, monter) związane były tylko z awansem finansowym a nie - ze zmianą zakresu czynności.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
