Postanowienie SN z dnia 5 listopada 2019 r., sygn. V CNP 28/19
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Małgorzata Manowska
w sprawie ze skargi P.K.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego w C.
z dnia 13 września 2018 r. sygn. akt V Ga (…)
w sprawie z powództwa P.K.
przeciwko […] Zakładowi Ubezpieczeń S.A. w W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 5 listopada 2019 r.,
1) odrzuca skargę,
2) nie obciąża P.K. obowiązkiem zwrotu na rzecz Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń S.A. w W. kosztów postępowania.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 13 września 2018 r. Sąd Okręgowy w C., w sprawie o zapłatę, z powództwa P.K. przeciwko …] Zakładowi Ubezpieczeń Spółce Akcyjnej w W. oddalił apelację powoda od wyroku Sądu Rejonowego w C. z dnia 28 marca 2018 r. Od powyższego orzeczenia powód wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, zarzucając Sądowi II instancji naruszenie: 1) przepisów prawa materialnego, tj.: art. 19 ust. 1 i 5 w zw. z art. 4 pkt 20 i 21 ustawy z dnia 21marca 1985 r. o drogach publicznych; art. 2 oraz art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego; art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, poprzez zastosowanie takiej ich wykładni, która prowadzi do wyłączenia odpowiedzialności deliktowej z art. 436 k.c. w związku z art. 435 k.c. posiadaczy pojazdów mechanicznych w odniesieniu do zarządców dróg za uszczerbek majątkowy powstały w wyniku usuwania skutków wypadków komunikacyjnych w infrastrukturze drogowej; art. 361 § 2 k.c., poprzez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że koszty poniesione przez zarządcę drogi na jej przywrócenie do stanu poprzedniego po zdarzeniu drogowym nie stanowią uszczerbku majątkowego (szkody) z uwagi na fakt, że czynności te stanowią zadania własne jednostek państwowych bądź samorządowych finansowane z budżetu danej jednostki; art. 436 k.c. w związku z art. 435 k.c., mające zastosowanie w zw. z art. 34 i 35 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych oraz art. 822 §1 k.c., poprzez niezastosowanie tych przepisów do stanu faktycznego sprawy; oraz 2) przepisów prawa procesowego, tj.: art. 384 § 4 k.p.c., poprzez nieuchylenie wyroku Sądu I instancji i nieprzekazanie sprawy do ponownego rozpoznania w sytuacji nierozpoznania przez ten Sąd istoty sprawy, którą stanowiła odpowiedzialność odszkodowawcza sprawcy wypadku drogowego za szkody związane z usuwaniem skutków tego wypadku przez zarządcę drogi publicznej, a poprzestanie jedynie na przyjęciu braku legitymacji biernej pozwanego ubezpieczyciela; art. 382 k.p.c. oraz art. 328 § 2 w zw. z art. 391 § 1 k.p.c., poprzez dokonanie dodatkowych ustaleń bez przeprowadzenia uzupełniającego i koniecznego postępowania dowodowego, bez ich uzasadnienia i podania ich podstawy prawnej oraz art. 328 § 2 w zw. z art. 391 § 1 k.p.c., poprzez brak uzasadnienia i podania podstawy prawnej stanowiska, że odpowiedzialność odszkodowawcza za uszkodzenie czy zanieczyszczenie drogi publicznej aktualizuje się wyłącznie z winy umyślnej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
