Postanowienie SN z dnia 29 października 2019 r., sygn. II CSK 169/19
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa M.F.
przeciwko Z. Spółce Akcyjnej w S.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 29 października 2019 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki
od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
z dnia 4 października 2018 r., sygn. akt I ACa (…),
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od powódki na rzecz pozwanej kwotę 2700 (dwa tysiące siedemset) zł tytułem kosztów postępowania kasacyjnego,
3. przyznaje r.pr. E.B. od Skarbu Państwa (Sądu Apelacyjnego w (…)) kwotę 1800 (jeden tysiąc osiemset) zł powiększoną o stawkę podatku od towarów i usług należną od czynności tego rodzaju tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej powódce w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Powódka M.F. wniosła skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…) z dnia 4 października 2018 r., oddalającego jej apelację od wyroku Sądu Okręgowego w S. z dnia 30 listopada 2017 r. Sąd Okręgowy oddalił jej powództwo o zasądzenie od pozwanej Z. S.A. w S. kwoty 120 000 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie tytułem zadośćuczynienia za krzywdę doznaną w wyniku naruszenia jej dobra osobistego - nietykalności mieszkania - przez nienależyte wykonanie przez pozwaną obowiązków wynajmującego lokal mieszkalny oraz na skutek popełnienia dwóch czynów niedozwolonych mających charakter ciągły, w postaci trwającego od 2006 r. do 2013 r. zaniechania koniecznych remontów budynku przy ul. H. w S. oraz dokonania rozbiórki tego budynku w grudniu 2013 r., bez uprzedniego zapewnienia powódce lokalu zamiennego. Sąd Okręgowy nie stwierdził, aby doszło do naruszenia dobra osobistego nietykalności mieszkania powódki, rozumianego jako ingerencja w sferę psychofizycznej, emocjonalnej więzi powódki z miejscem zamieszkania. Lokal ten był domem rodzinnym i centrum życiowym powódki do 2004 r., jednak później powódka wyjechała do Wielkiej Brytanii aby tam pracować i uczyć się języka angielskiego. Pierwotne plany powrotu do tego mieszkania pokrzyżowała jej sytuacja rodzinna związana z zachowaniem jej ojca i brata, a nie zaniedbania pozwanej. Kiedy powódka przyjeżdżała do Polski, zatrzymywała się u brata pod B.. Sąd Okręgowy powołał art. 11 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (jedn. tekst: Dz.U. z 2019 r., poz. 1182, dalej -„o.o.p.l.”), który przyznawał wynajmującemu prawo wypowiedzenia za miesięcznym wypowiedzeniem stosunku najmu, jeżeli lokator używał lokalu, który wymaga opróżnienia w związku z koniecznością rozbiórki lub remontu budynku, i wówczas - zgodnie z ust. 9 art. 11 o.o.p.l. - lokatorowi przysługuje prawo do lokalu zamiennego, stwierdzając, że nie miał on zastosowania, ponieważ w czasie, kiedy następowała legalna rozbiórka budynku, powódka nie mieszkała w nim, nie używała więc lokalu, który wymagał opróżnienia w związku z koniecznością rozbiórki lub remontu budynku. W rezultacie Sąd uznał, że pozwany nie działał bezprawnie, a tym bardziej w sposób umyślny i zawiniony, rozbierając budynek bez zapewnienia powódce lokalu zamiennego, i nie naruszył w ten sposób jej dobra osobistego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
