Postanowienie SN z dnia 15 października 2019 r., sygn. I UK 382/18

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Romualda Spyt

w sprawie z odwołania R.M.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w .
‎o ustalenie właściwego ustawodawstwa,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 15 października 2019 r.,
‎skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
‎z dnia 21 czerwca 2018 r., sygn. akt III AUa (…),

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Sąd Apelacyjny w (…) wyrokiem z dnia 21 czerwca 2018 r., III AUa (…), oddalił apelację wnioskodawcy R.M. od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 15 lutego 2016 r., sygn. akt VII U (…), oddalającego odwołanie wnioskodawcy od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w K. z dnia 28 marca 2014 r., ustalającej, że w stosunku do odwołującego się w okresie od 1 maja 2013 r. do 30 kwietnia 2014 r. ma zastosowanie polskie ustawodawstwo w zakresie ubezpieczeń społecznych.

Wyrok Sądu Apelacyjnego odwołujący się zaskarżył w całości. Zarzucono naruszenie przepisów prawa, to jest: 1) art 16 ust. 1, 2, 3, 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U. EU L 284 z 30 października 2009 r., s. 1; dalej rozporządzenie wykonawcze) przez pominięcie ustalonej tym przepisem właściwości organów w przedmiocie ustalenia ustawodawstwa, którym jest organ miejsca zamieszkania osoby zainteresowanej, a w postępowaniu sądowym sąd miejsca zamieszkania zainteresowanego oraz przez uznanie, że organ właściwy, tj. organ miejsca zamieszkania zainteresowanego jest związany stanowiskiem organu niewłaściwego, tj. organu miejsca świadczenia pracy; 2) art. 5 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego przez uznanie, iż samo wskazanie przez organ miejsca świadczenia pracy na okoliczności stanowiące w ocenie tego organu podstawę do anulowania lub odmowy wydania zaświadczenia na formularzu A1 jest wystarczające dla bezkrytycznego przyjęcia ustaleń tego organu, podczas gdy zgodnie z powołanym przepisem organy mają obowiązek uzasadniać swoje stanowisko i przedstawiać na poparcie dowody dotyczące sytuacji zainteresowanego; 3) art. 14 ust. 5b rozporządzenia wykonawczego przez błędną wykładnię pojęcia „pracy marginalnej” i błędne jego zastosowanie przez uznanie, że do jej oceny wystarczające są dane dotyczące wysokości wynagrodzenia otrzymywanego przez zainteresowanego, przy braku danych dotyczących dochodu z prowadzonej działalności gospodarczej, do których wysokość wynagrodzenia za pracę powinna być porównana.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się