Postanowienie SN z dnia 10 października 2019 r., sygn. I PK 227/18
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Romualda Spyt
w sprawie z powództwa M.K.A. i starszego inspektora pracy Państwowej Inspekcji Pracy Okręgowego Inspektoratu Pracy w Ł. działającego na rzecz S.M. i M.K.A.
przeciwko Spółdzielni „N.” w K.
o ustalenie istnienia stosunku pracy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 10 października 2019 r.,
skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Ł.
z dnia 10 maja 2018 r., sygn. akt VIII Pa (…),
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznaia.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w Ł. wyrokiem z dnia 10 maja 2018 r., sygn. akt VIII Pa (…), oddalił apelację pozwanej Spółdzielni […] „N.” w K. złożoną co do pkt. I i III wyroku Sądu Rejonowego w Ł. z dnia 21 grudnia 2017 r., sygn. akt X P (…), którym: (pkt I ppkt 1) ustalono, że S.M. i Spółdzielnię […] „N.” w K. w okresie od 1 lutego 2016 r. do 31 sierpnia 2016 r. łączył stosunek pracy w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku salowej; (pkt I ppkt 2) ustalano, że M.K.A. i Spółdzielnię […] „N.” w K. w okresie od 27 lipca 2015 r. do 31 sierpnia 2016 r. łączył stosunek pracy w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku salowej; (pkt III) nakazano pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Ł. nieuiszczone opłaty od pozwów.
Wyrok Sądu Okręgowego pozwana zaskarżyła w całości. Zarzucono naruszenie przepisów prawa materialnego, to jest: 1) art. 22 § 1 i 1 k.p. przez ich niewłaściwe zastosowanie i ustalenie, że umowy zawarte pomiędzy M.K.A. i S.M. a pozwaną są umowami o pracę, podczas gdy powódki mogły korzystać z zastępstwa osób trzecich i nie miały obowiązku osobistego świadczenia pracy, co wyklucza możliwość ustalenia istnienia stosunku pracy; 2) art. 22 § 1 i 1k.p. przez niewłaściwe zastosowanie i ustalenie istnienia stosunku pracy między stronami, podczas gdy przepisy prawa pracy nie wskazują przedmiotowo istotnych elementów umowy o pracę, a legalna definicja stosunku pracy określa jedynie podstawowe jego cechy pojęciowe, a zatem w sytuacji, gdy sporna umowa wskazuje wspólne cechy dla umowy o pracę i umowy prawa cywilnego z jednakowym ich nasileniem, o jej rodzaju decydować winien zgodny zamiar stron i cel umowy; 3) art. 22 § 1 i 1 k.p. przez niewłaściwe zastosowanie i uznanie, że w stosunkach prawnych łączących powódki z pozwanym dominowały cechy charakterystyczne dla stosunku pracy, podczas gdy powódki miały wpływ na to w jakich dniach będą wykonywać zlecone im czynności, pozwana nie wydawała codziennie i na bieżąco poleceń powódkom, posiadały one możliwość skorzystania z zastępstw osób trzecich, co świadczy o braku podporządkowania w zakresie właściwym dla stosunku pracy; 4) art. 22 § 1 i 1 k.p. w związku z art. 18§ 2pkt 3 k.p. przez ich niewłaściwe zastosowanie i uznanie, że skoro powódki wykonują na rzecz pozwanej te same czynności co osoby niepełnosprawne zatrudnione przez pozwaną na podstawie umów o pracę, to jest to stosunek pracy (a nie stosunek cywilnoprawny), w sytuacji gdy pozwana stosuje środki zróżnicowania sytuacji prawnej zatrudnionych przez siebie osób ze względu na niepełnosprawność w postaci oferowania zatrudnienia osobom niepełnosprawnym na podstawie umowy o pracę, pomimo świadczenia pracy przez te osoby w warunkach odbiegających od warunków typowych dla stosunku pracy; 5) art. 65 § 1 i 2 k.c. w związku z art. 353 k.c. w związku z art. 300 k.p. przez błędną wykładnię przez pominięcie okoliczności, w których zostały złożone oświadczenia woli stron przy zawieraniu umów zlecenia oraz zgodnego zamiaru stron i celu umowy zlecenia.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
